လြမ္းငွက္တြန္ၾကဴး အတာေႏြတန္ခူး(၀တၱဳ)

ဒီႏွစ္သၾကၤန္ နီးလာတာေတာင္ သၾကၤန္နဲ ့ပတ္သက္ျပီး ေရးခ်င္စိတ္ျဖစ္မလာဘူး...
အတာေႏြဦး ကို ရင္မခုန္ဘူးျဖစ္ေနတယ္...
ဒါေၾကာင့္ အရင္ႏွစ္သၾကၤန္တြင္းမွာအလုပ္ကိစၥနဲ ့ဂ်ပန္ေရာက္ေနတုန္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ ့လွမ္းျပီးလြမ္းထားတဲ ့
၀တၱဳေလးကိုပဲ ျပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္...


လြမ္းငွက္တြန္ၾကဴး အတာေႏြတန္ခူး
( ၁ )
ပိေတာက္ေတြပြင့္ေနတာ နွစ္ရက္ရွိပါၿပီေကာ--
ပြင့္ပြင့္ခ်င္း ေန ့ကတည္းက ေဒၚၾကီးစိုး က ပိေတာက္ေတြ ခူးမယ္လုပ္ေနလို ့ တားထားရတယ္။
“ေဒၚၾကီးစိုးရယ္--ပိေတာက္ေတြကို မခူးပါနဲ ့--ေၾကြတဲ့အထိ ဒီအတိုင္းထားထားပါေနာ္-”
ေမ ေၿပာေတာ့ ေဒၚၾကီးစိုးက သက္ၿပင္းခ်ၿပီး စိတ္မေကာင္းတဲ့ ေလသံနဲ ့ ေၿပာတယ္ေလ..
ပိေတာက္ေတြေၾကြ တဲ့အထိ ေစာင့္ၿပီး ပန္းေၾကြလမ္းကို ေလွ်ာက္ဦးမလို့လား ေမရယ္-တဲ့
ဟုတ္တယ္--ေမ ပန္းေၾကြလမ္းကို ေလွ်ာက္ဦးမယ္--
ေဟာ---အိ္မ္ၿပင္ထြက္လိုက္ေတာ့ ဟိုး ၿခံအေနာက္ဖက္ က ေအာ္သံေလး သဲ့သဲ့ၾကားလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ --
ေမ ့ႏွလံုးသားအစံုဟာ တဆတ္ဆတ္ ခုန္တာၿမန္လာတယ္--
ပိေတာက္ပင္ေတြ စီတန္းေနတဲ ့လမ္းေလးကေန ၿခံေနာက္ စမ္းေခ်ာင္းေလးဆီကို ေမ တလွမ္းခ်င္းလွမ္း ေလွ်ာက္ သြားမိတယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္ ေမႊးအီခ်ိဳသင္းေနတဲ ့ ပိေတာက္နံ ့ေလးက ေမ့ကို  ၾကိဳ ေနတယ္။ေလေၿပ အေ၀့မွာ တလြင့္လြင့္ေၾကြက် လာတဲ ့ပိေတာက္ပြင့္ေလးေတြက  ကလူၾကည္စယ္ေနသလိုပါပဲလား-
တသြင္ သြင္ စီးေနတဲ ့စမ္းေခ်ာင္းနားေလးအေရာက္ မွာ ပိေတာက္၀ါ၀ါ ေတြ ခင္းထားတဲ ့ ေၿမၿပင္ ေပၚ ေမ ဒူးေထာက္လိုက္ရင္း ၿပန့္ၾကဲေနတဲ ့ ပိေတာက္ပန္းေလးေတြကိုလိုက္ေကာက္ ေနတုန္းမွာ ဟိုးခပ္ေ၀းေ၀းက  ငွက္ကေလးရဲ ့အသံကို ေမ ၾကားေနရၿပီ--
ဥၾသ--ဥၾသ
ေဟာ--ေမ ့အေဖာ္ေလးလာၿပီပဲ
ေမ နဲ ့ အတူ လြမ္းေနက် လြမ္းေဖာ္ေလးက   ပိေတာက္ပြင့္ခ်ိန္ မွာမွ အလြမ္းေတး လာသီေနပါေပါ ့လား--
တဒိတ္ဒိတ္ ခုန္ေနတဲ ့ႏွလံုးသားထဲကလဲ ဥၾသ ေလးနဲ့အၿပိဳင္ ၿမည္ေၾကြးသီၾကဴးေနတဲ့ အသံေလးက
အေမာင္--အေမာင္--တဲ ့
စမ္းေခ်ာင္းေလးထဲကို ပန္းေၾကြ ပြင့္ေလးေတြ ေမွ်ာရင္း ရင္ထဲမွာ စူးနင့္နာက်င္ေနတယ္...
ပိေတာက္ေတြလဲ ပြင့္ဖူးတဲ ့ ဒီအတာေႏြဦး  ေရာက္ၿပန္ၿပီအေမာင္ရယ္--ဥၾသေလးကေလ ဒီအခ်ိန္ေရာက္ရင္ ေမ ့ဆီ အခ်ိန္မွန္ လာတယ္ အေမာင္ရဲ ့--ပိေတာက္ပြင့္ေလးေတြကလဲပြင့္ေပးၾကတယ္..ေမ ့ဆီ ၿပန္မလာႏိုင္ေတာ့တာ ေမ ခ်စ္ရတဲ ့အေမာင္ ပဲေလ--
မနက္ၿဖန္ဆို သၾကၤန္ ၾကိဳတဲ့ ေန ့ေလ အေမာင္....ေမ အစြမ္းကုန္ အလွေတြၿပင္ ၿပီး အေမာင္ေလာင္းမယ့္ အတာေရဦး ကို ရင္တခုန္ခုန္ေစာင့္ၾကိဳ ေနက်အခ်ိန္ေပါ ့
မနက္ၿဖန္လဲ ေမ အလွၿပင္ထားမယ္ေနာ္--အေမာင္မလာရင္လည္းလဲေနေပါ ့--ေမတို့ရဲ  ့ အခ်စ္နွစ္ပတ္လည္ေန ့ ေလးမွာ ေမကေတာ့ အလွေတြၿပင္မွာပဲ...
ႏွလံုးသားထဲက အေမာင့္ကိုခ်စ္တဲ့ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာ ေတြ နဲ့အတူ အေမာင္မရွိေတာ့တဲ ့့ဒီနွစ္သၾကၤန္ ကို လည္းေမၾကိဳရဦးမွာေပါ ့ ခ်စ္တဲ့အေမာင္ရယ္-

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

 (၂ )

ငယ္ေဖာ္ ၊ငယ္ခ်စ္ဦး၊ငယ္က်ြမ္းေဆြ  --ဘယ္လိုပဲေၿပာေၿပာ ေမ ့ နွလံုးသားကခ်စ္ဦးသူ က အေမာင္-ပဲေလ။
အပ်ိဳေဖာ္၀င္စကတည္းက ေမ ့စိတ္အစဥ္ကိုစိုးမိုးထားသူက လဲ အေမာင္ ပဲ။
တလမ္းတည္းေနၿပီး အိမ္ခ်င္းလဲမေ၀းဘဲ လူၾကီးခ်င္းလည္းရင္းနွီးၾကလို ့ အေမာင္နဲ ့ေမ က ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ခင္မင္တြယ္တာလာခဲ့ေနၾကတယ္။

ေက်ာင္းမွာ စာေတာ္ ၿပီး အသင္းအဖြဲ ့ေတြမွာဦးေဆာင္ပါ၀င္တတ္တဲ့ အေမာင္ကေမ ့ထက္တတန္းပဲၾကီးေပ မယ္ ့ သိပ္လူၾကီးဆန္တာပဲ-သိပ္လဲဆရာလုပ္ခ်င္တာေလ--အေမာင္ --ဆိုတဲ့နာမည္ကိုေတာင္ ေမ့ဘာသာ ရင္ထဲက တိတ္တိတ္ေလးၾကိတ္ေခၚေနေပမယ့္ သူ ့ေရွ ့မွာေတာ့ မေခၚရဲဘူး။မိသားစုမွာ အငယ္ဆံုးသမီး  ေမ က ကေလးဆန္ ၊ ႏြဲ ့ဆိုးဆိုးတတ္သေလာက္ သားၾကီးၿဖစ္တဲ ့အေမာင္ကေတာ့ လူၾကီးဆန္ၿပီး တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္တယ္။

ဆယ္တန္းကို ဂုဏ္ထူးေတြတသီၾကီးနဲ ့ ေအာင္ၿပီး အေမာင္ ေဆးေက်ာင္းတက္ရေတာ့ေမ ေပ်ာ္လိုက္တာ...
ေမက ငယ္ငယ္ကတည္းက ၾကင္ၾကင္နာနာ ေဆးကုေပးတဲ ့ဆရာ၀န္ေတြကို သိပ္သေဘာက်တာေလ-အေမာင့္ကို ဒီအေၾကာင္းေၿပာၿပေတာ့ ေမ ့ေခါင္းကို ပုတ္ၿပီး --
“ေမက ကိုယ့္ ကို ခုကတည္းက ေဆးကုေပးခိုင္းေနတာေပါ ့ေလ-”လို ့ ခ်စ္စႏိုးၾကည္စယ္တယ္-

အဲဒီကတည္းက အရာရာေမ့အေပၚ အလိုလိုက္ ဂရုစိုက္တတ္တဲ ့အေမာင့္စိတ္ကို ေမ သိရွိၾကည္ႏူးခဲ့ရတယ္-
အေမာင္နဲ့ ေက်ာင္းအတူတူတက္ခ်င္လို ့ အသည္းအသန္စာၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ္ ့အမွတ္စာရင္း ထြက္တဲ့ အခါ ေဆးအမွတ္ မမွီေတာ ့ ေမ ငိုလိုက္ရတာ--အဲဒီတုန္းက ေမ့ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ရွင္းၿပခဲ့တယ္--

“ေမက ဘာလို ့ေဆးေက်ာင္းတက္ခ်င္တာလဲ--ေမ့ပံုစံၾကည့္ရ တာ ေဆးပညာကို လည္း ဒီေလာက္ၾကီး၀ါသနာပါပံုမရပါဘူး“
ေဆးေက်ာင္းမွာ အေမာင္ရွိလို ့....လို ့မေၿပာရဲေတာ့ ေမ ၿငိမ္ေနရတာေပါ ့...

“ ဒီမယ္--ကိုယ္ ေၿပာၿပမယ္ ေမ၊ လူေတြဟာ ကိုယ္ ၀ါသနာပါရာနဲ ့ အသက္ေမြးမွ ဘ၀မွာေပ်ာ္ရႊင္ၾကတာ
ေအး-တခ်ိုဳ ့က ဘ၀ေပးအေၿခအေန အရ ေရြးခ်ယ္ခြင္ ့မရွိလို့သာ ေပ်ာ္ရာမလုပ္ရဘဲ သင့္ေတာ္ရာလုပ္ကိုင္ရင္းဘ၀ ကိုရွင္သန္ေနၾကရတာ၊ ခု ေမ က ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိတုန္း ကိုယ္၀ါသနာပါရာပညာနဲ ့အသက္ေမြးပါလား-ကိုယ္က ဘာလုပ္၇ရင္ေပ်ာ္မလဲ ကိုယ့္ဘာသာစဥ္းစားၾကည့္”
“ အင္း-- ေမေလ ကေလးေလးေတြကို ခ်စ္တယ္-- သူတို ့ကို စာသင္ေပးခ်င္တယ္ 
“ ဒါဆို--ေမ ဆရာမ လုပ္ေပါ ့”
အေမာင္ေၿပာသလို ေမ ဆရာအတတ္သင္ ပညာရပ္ကို  ေရြးခဲ့တယ္။

အမွတ္ေတြ အမ်ားၾကီးရၿပီး တၿခားလိုင္းေကာင္းေတြ ေရြးလို ့ရပါရဲ ့နဲ ့ ဆရာမလုပ္မယ္ ့ ေမ့ကို အားလံုးက ေၿပာဆိုေနၾကေပမယ္ ့အေမာင္ေၿပာတဲ့ အတိုင္းကိုယ္၀ါသနာပါရာပညာ  သင္ရတာမို ့ေမ ေပ်ာ္တယ္--

ေနာက္ဆို  လူနာေတြကို ၾကင္ၾကင္နာနာေဆးကုေပးေနတဲ ့အေမာင့္အနားမွာေနၿပီး အနာဂါတ္ ရဲ  ့ အဖူးအပြင္ ့ၿဖစ္တဲ ့ကေလးေလးေတြကို ေမက စာၿပေပးမယ္ေလ...

ေမ ့ဘာသာ တိတ္တခိုး ၾကည္ႏူးစိတ္ကူးေနရေပမယ္ ့အေမာင္က ေတာ့ ေဆးေက်ာင္းစာေတြနဲ့ နပန္းလံုးရင္း တႏွစ္ၿပီး တႏွစ္ကုန္သာကုန္သြားတယ္-ေမတို့ အေၿခအေန က ထူးမလာဘူး--ဒါေပမယ့္ေလ ခံစားခ်က္ခ်င္း တူၿပီးစိတ္ခ်င္းနီးစပ္ေနလို့လားပဲ--အေမာင့္ရင္ထဲမွာ ေမ ရွိေနတယ္လို ့ အလိုလို သိေနတယ္။

ဘာၿဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ နွစ္စဥ္နွစ္တိုင္း အေမာင္ေလာင္းတဲ့ အတာေရဦးနဲ့ အေမာင္ေပးတဲ့ ပိေတာက္ပန္းေလးေတြက သက္ေသေပါ့ေနာ္။
ဒီလိုနဲ ့အေမာင္လဲဆရာ၀န္ၿဖစ္လို ့ ေမလဲမူလတန္းၿပဆရာမေလး ၿဖစ္လာခဲ့တယ္-
အဲဒီနွစ္ရဲ့ သၾကၤန္ဟာ မေမ့နိုင္တဲ့ အမွတ္တရပါ။

ထံုစံအတိုင္း အၾကိဳေန ့မနက္မွာ ေမ အလွေတြၿပင္ၿပီး အေမာင္အလာကိုေစာင့္တယ္-
အၾကိဳေန ့ဆို အေမာင္ က အိမ္မွာလုပ္တဲ့သၾကၤန္မုန့္တခုခုယူလာၿပီး ေမတို့ အိမ္ လာေပးရင္း  ေမ့ကိုေရ လာေလာင္းတာ အိမ္သားေတြကလဲသိၿပီး ၾကည္ၿဖဴတယ္။
မုန္ ့ခ်ိဳင့္ၾကီးကတဖက္ ပိေတာက္ပန္းေတြကတဖက္နဲ ့ အေမာင္ ေမ့ဆီ ေရာက္လာတယ္။
“ဟယ္--ပန္းေတြကလွလိုက္တာ--ေမ့ ကိုေပးမလို့လား-”
“ဟုတ္တယ္--ပန္းလဲေပးမယ္-ေရလဲေလာင္းမယ္-ေနာက္ၿပီး ေမ ့ကို ေၿပာစရာရွိလို ့၊အခုကိုယ္ ပို့စတင္က်ၿပီး နယ္သြားရေတာ့မယ္-”
“ဟင္ .. ဘယ္ဘက္လဲ-အေ၀းၾကီးလား”
“အင္း--နဲနဲေတာ့ေ၀းတယ္ေမ--အညာမက်တက် ေနရာေလးေပ ါ ့-”
“ဒါဆို အဲဒီမွာပဲေနၿပီး ရန္ကုန္ကို ေတာ္ေတာ္နဲ့ဘယ္ၿပန္လာႏိုင္မလဲေနာ္”
“ဟုတ္တယ္”
“ေတာထဲသြားမယ့္ အစား-အံတီတို ့ သြားေစခ်င္တဲ့ အဂၤလန္ပဲ ပညာေတာ္သင္သြားၿပီး ပါရဂူဘြဲ ့ ယူပါလား”
“ကိုယ္-အဂၤလန္မသြားခ်င္ဘူ ေမ--ၿပန္လာၿပီး အထူးကုေဆးခန္းလဲ မထိုင္ခ်င္ဘူး-
ငယ္ငယ္ကတည္းက ေဆးပညာသင္ခ်င္ခဲ့တာ ၿမန္မာၿပည္က အေၿခခံလူတန္းစားေတြ ရဲ  ့အသက္ကို ကယ္ခ်င္လို ့ပဲ--ကိုယ့္မွာ ခိုင္မာတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိတယ္ကိုယ္ေဆးပညာကိုလြယ္လြယ္ေလးေ တြးၿပီး သင္လာတာမဟုတ္ဘူး-ေမ ့ကိုေၿပာဖူးသလိုပဲ-ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ရွိရင္ ကုိယ္ေပ်ာ္ရာဘ၀ကိုပဲေရြးရမယ္။
ခု ကိုယ့္မိသားစု က ဘာပဲေၿပာေၿပာ စီးပြားေရးခိုင္မာတယ္ေလ- ေနာက္ေၾကာင္းေအးၿပီး ကိုယ္ ေငြကို အသဲအသန္ မရွာလဲရတဲ့အေၿခအေနမွာ ကိုယ့္ထက္ အမ်ားၾကီး ဘ၀အေၿခအေန နိမ့္က် ဆိုး၀ါးတဲ ့တဲ ့လူေတြကို ကူရမယ္။ေမ ့ကို လဲ ေမးခ်င္တယ္-ကိုယ္နဲ့အတူဆိုေမလိုက္ရဲပါ့မလားလို့”
“ ရွင္--”
“ကိုယ္နဲ့တသက္လံုးဘ၀ခရီးလမ္းအတူ ေလွ်ာက္ရဲလား--လို ့-”
ၾကည့္-အဲဒီအေမာင္ဟာေလ--ခ်စ္တယ္၊ၾကိဳက္တယ္ အရင္မေၿပာဘူး၊ေမ နဲနဲ စိတ္ ေကာက္ခ်င္လာၿပီ..
“ေမ--မ်က္နွာၾကီးက ဘယ္လိုၿဖစ္သြားတာလဲ--ကိုယ္ေၿပာတာမၾကိုက္လို့လား”
“ဟုတ္တယ္--မၾကိဳက္ဘူး-ဘာၿဖစ္လို့ ေမ့ကို တဘ၀ လံုး အတူေခၚ ခ်င္တာလဲ-ဆိုတာ အရင္ေၿပာေပါ ့”
“ေအာ္---ေမရယ္-ေမ့ကိုခ်စ္လို့ေပါ ့ကြယ္-တို့ႏွစ္ေယာက္တြယ္လာတဲ ့ သံေယာဇဥိၾကိဳးကတစ္ဘ၀စာခိုင္ၿမဲေနၿပီပဲ”
အို--ေပ်ာ္လိုက္တာ၊ အေမာင္က ေမ့ကို ခ်စ္သတဲ ့--တစ္ဘ၀လံုး အတူလက္တြဲ ေလွ်ာက္မတဲ့--
“ေမ--ဘာမွလဲၿပန္မေၿဖပါလား--ေၿပာေလ-ကိုယ္နဲ့ အတူ လိုက္ႏိုင္ပါ့မလား-”
“ေမးေနရေသးလား အေမာင္ရယ္-”
“ဘယ္လို --ကိုယ့္ကို ေမ ဘယ္လို ေခၚလိုက္တယ္”
“အေမာင္လို့--ေလ--ေမ့ရင္ထဲက တသက္လံုးၾကိတ္ေခၚလာတဲ့နာမည္ေပါ့-
ခုမွပဲတရား၀င္ေခၚခြင့္ရတာ့မယ္--ေမေခၚတာၾကိဳက္လားဟင္-”
အေမာင္က ေမ ေမးတာမေၿဖဘဲ ေမ ့မ်က္နွာေလးကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီးႏူးညံ့ၾကင္နာစြာ ၿပံဳးလိုက္တယ္-ၿပီးေတာ ့ ေမ့ကို ေရေလာင္းတယ္-
“ ဒီအတာေရက ကိုယ့္ရဲ ့ခ်စ္ေမတၱာေရစင္ေပါ ့ေမ--ေဟာသည္ပိေတာက္ပန္းေလးကလဲ ကိုယ့္ရဲ ့ ေမတၱာပန္းေလး”

အေမာင္ကမ္းေပးတဲ ့ ေမႊးၾကိဳင္ေနတဲ ့ေရႊအိုေရာင္ ပိေတာက္ခိုင္ေလးကို ေမ ဖြဖြေလးေမႊးလိုက္တယ္-
ရင္ထဲမွာၾကည္ႏူးလိုက္တာ--ေမ့ဘ၀မွာ  အေမာင္ ့ခ်စ္ၿခင္ းေမတၱာ နဲ ့အားလံုးၿပည္စံု လံုၿခံဳသြားပါၿပီ။
အရာရာ ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္ၿပီး စိတ္သေဘာထား ေၿဖာင့္မတ္တဲ ့ ၾကင္နာတတ္တဲ ့ အေမာင္နဲ့သာဆိုရင္ေလ  ဘ၀ခရီးလမ္းဘယ္ေလာက္ၾကမ္းၾကမ္း ေပါ ့အေမာင္ရယ္-ေမ ေလွ်ာက္ရဲပါတယ္--

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

 ( ၃ )

ကေလးေလးေတြ စာသင္ေပးရင္ း ၊ေမတို့ႏွစ္ေယာက္ ေရွ့ေရးအတြက္ လိုအပ္တာေတြၾကိဳတင္ၿပင္ဆင္ရင္း အေမာင္နဲ့ ေ၀းေနရတဲ ့ လြမ္းရက္ေတြကို ေမ အက်ိဳးရွိရွိ  ၿဖတ္သန္းခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ေလ-- ေႏြဂိမာန္ကူးလို ့ဥၾသေလးေတြ တြန္ၾကဴးတဲ့အတာ ရက္ေတြေ၇ာက္ရင္ေတာ့ ေမ အေမာင့္ကိုေမွ်ာ္မိၿပီ။

အေမာင္ကလဲေလ --သၾကၤန္ပိတ္ရက္ ၿပန္လာမယ္ေၿပာၿပီး ခုအၾကိဳေန ့ေရာက္ေနၿပီ-
ေမ တမ္းတေၿပာဆိုေနတုန္းမွာပဲ ေမ ့ေရွ ့ကို အေမာင္ေရာက္လာတယ္-
အို--အေမာင္က အသားေတြလဲ ညိဳသြားတယ္-မ်က္နွာကလဲ ပိုလူၾကီးဆန္လာသလိုပဲ-
“ အေမာင္--အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီလားဟင္ ”
“ဟုတ္တယ္ေမ--အခု တာ၀န္က်ေနတဲ ့ရြာၾကီးက ေတာမက်၊ၿမိဳ ့မက် နဲ့စည္ကားေပမယ္ ့ ေဆးရံုမွာ ဆရာ၀န္ကကိုယ္တေယာက္တည္းေလပင္ပန္းေပမယ့္-ေပ်ာ္ပါတယ္-ေမ့ကိုလဲေၿပာမလို ့--ကိုယ္တို ့လက္ထပ္ၾကရအာင္ေနာ္၊
ခုတာ၀န္က်တဲ့ေနရာေမ့ကိုေခၚသြားမယ္”

ဒီလိုနဲ့ အေမာင့္ကိုပါရမီၿဖည့္ဖို အေမာင္ေခၚတဲ့ေနာက္ ကို ဖ၀ါးေၿခထပ္ လိုက္လာခဲ့ရတယ္--ေမ့အလုပ္ ကို လဲ ေမာင္ တို့ရြာ ကေက်ာင္းကို ေၿပာင္းလိုက္တယ္..
ရြာထိပ္က အေမာင္ ၿပင္ဆင္ထားတဲ ့ေမတို့ေနရမယ့္ အိမ္ေလးကပ်ဥ္ေထာင္သြပ္မိုးနဲ ့က်ဥ္းက်ဥ္းေလးေပ မယ္ ့ခ်စ္စရာေလး -- ၿခံၾကီးကလဲအက်ယ္ၾကီးပဲ--ေမ ့အၾကိဳက္ သစ္ပင္ပန္းပင္ေတြနဲ ့-

“လာ--ေမ့ကိုၿပစရာရွိတယ္”
အေမာင္ေခၚရာ ၿခံေနာက္ဖက္အေရာက္မွာေတာ့--အို-ပိေတာက္ပင္ေတြ စီတန္းေနတဲ ့လမ္းေလးပါလား-လမ္းအဆံုးမွာ ၾကည္လင္တ့ဲ စမ္းေခ်ာင္ေးလးက စီးဆင္းလို ့--
“သာယာလိုက္တာအေမာင္ရယ္--ေမ စိ္တ္ၾကည္ႏူးလိုက္တာ”
“ဘာမွ ပကာသန မရွိတဲ ့ ဒီေနရာေလးမွာ ေမ ေပ်ာ္ပါ့မလားလို ့ ကိုယ္စိုးရိမ္မိတယ္-”
“ေပ်ာ္တယ္အေမာင္--ေမ -ေပ်ာ္တယ္-အေမာင္ ့ကိုေၿပာခဲ့သလိုပဲ ေမ ဒီရြာေလးမွာေနၿပီး အေမာင့္ကိုပါရမီ ၿဖည့္ေပးမယ္ေနာ္-”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္-ေမရယ္--ကိုယ္တို ့ ဒီရြာေလးမွာ ဘ၀ကိုေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း တည္ေဆာက္ၾကမယ္ေနာ္-”

တကယ္ကို အေမာင္ေၿပာသလိုပဲ ေမ တို ့ ဘ၀ေလးကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း တည္ေဆာက္ခြင့္ရခဲ့တယ္-
ကေလးေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ စာသင္ေပးတဲ ့ ေမ ့ကို အားလံုးကခ်စ္ခင္ၾကသလိုေဆးကု ဖို ့ တခုတည္းမဟုတ္ဘဲ ရပ္ေရးရြာေရးေတြပါ ကူညီေဆာင္၇ြက္ အၾကံေပးေနတဲ ့အေမာင္ ့ကို ရပ္ရြာက အားကိုးေလးစားၾကတယ္။

ဒီလိုနဲ ့ ဒီရြာေလးနဲ ့ ေမတို ့ဟာ တသားတည္းလို သံေယာဇဥ္ ၿဖစ္သြားၿပီး အေမာင္က အစိုးရ အလုပ္ကို ထြက္လိုက္ၿပီးဒီရြာေလးမွာပဲ ေဆးခန္းဖြင့္ၿပီး အေၿခခ်ေနထိုင္ဖို ့ဆံုးၿဖတ္လိုက္တဲ့အခါ ေမ ကလဲ သေဘာတူၾကည္ၿဖဴ စြာ လက္ခံခဲ့ပါတယ္။

ညဘက္လသာတဲ ့ေန ့ေတြမွာ အေမာင္က စႏၵရားေလးတီးေတာ ့ ေမကသီခ်င္းဆိုတယ္။ ေမ ့ခံစားခ်က္ အတိုင္းတထပ္တည္း က်တဲ ့ အံတီခ်ိဳၿပံဳးရဲ ့--ဘ၀ခ်င္းဆံုေတြ ့ပါရေစ--ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးေပါ ့---
♪ ♫ ♫ တဦးနဲ့ တဦး ခ်စ္ေစေၾကာင္းေတာင္းဆုၿပဳတယ္ေလ-ဘ၀ ဘ၀တိုင္းအသေခ်ၤ၊ပံုပမာႏိုင္းၿပမယ္ေလ--ေမာင္ေရ--အာကာနန္းေဗြ လွ်မ္းပေန --စမ္းလေသာ္တာ ေမာင္သာၿဖစ္ရင္ ေလ--ေမအၿမဲ ေမာင့္အပါးဆီမွမေသြ တဖ၀ါးမွမခြာလိုပါေပ--ေရတြက္ေၿပးကစား--ေငြၾကယ္ေလးမ်ားၿဖစ္ပါရေစ.. ♪ ♫
♪ ♫ အသဲကမၻာအသေခ်ၤ-- ေမာင္နဲ့အတူတြဲ မခြဲ  မခြဲပါဘူေးလ-မဟာသမုဒၵရာေရ--ေမာင္ကၿဖစ္ရင္ --ေမကလဲမေသြ ဆိုင္း ေရလွိဳင္း ၿဖစ္ခ်င္တယ္ေလ-သို ့မဟုတ္ -နွင္းဆီပန္းအဖူးအပြင့္ပမာေလ-ဆူးခက္ေလးေတြအလားေမအပါးကခစားပါေမာင္ေရ-အဆံုးတေန ့မွာေလ - ကႏၱာရေတာေတာင္စခန္းေၿမ ေရကန္သာ ေမာင္ကၿဖစ္ရင္ေလ--ႏွစ္ၿဖာ အသင့္ဆင္ ့ၾကာပန္းတပြင့္ ပြင့္ပါရေစလားေလ-♪ ♫-♪ ♫

ဘ၀ မွာ ဘယ္လို ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားမွဳမ်ိဳး လိုရဦးမွာလဲ-- ကိုယ္ေနထိုင္တဲ့ပတ္၀န္းက်င္မွာတတ္ႏိုင္သေလာက္ အက်ိဳးဳၿပဳလုပ္ငန္းေလးေတြ  လုပ္ေပးရင္းခ်စ္ခင္အားကိုးရတဲ ့အေမာင္နဲ ့ ဒီလို သီခ်င္းေလး ဆိုေနရ ရင္ေမ ့ဘ၀ဟာၿပီးၿပည့္စံုလွပတဲ့ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေလးပါ--

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

( ၄ )

အေမာင္ေရ--ေလာကဓံတရားဆိုတာအယုတ္အလတ္ အၿမတ္မေရြး လူသားတိုင္းကို ရိုက္ခတ္ေနတာပဲေနာ္--
ဒါကို ေမ ဘ၀နဲ ့ရင္းၿပီးသိခဲ့ရပါတယ္။

ခုတေလာ--အေမာင္ မ်က္နွာမေကာင္းဘူး ၊ စိတ္ထဲမွာတခုခု ကို တႏုံ ့နံု ့ ေတြးေနပံုပဲ...ညဘက္လဲ အစည္းအေ၀းရွိတယ္ဆိုၿပီး အိမ္ၿပန္ေနာက္က်တတ္တယ္။
တေန ့မွာ ေဒၚၾကီးစိုးဆိုတဲ ့ အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္ကိုေခၚလာတယ္။

“ေမ-ေရ--ေနာက္ဆို အေမာင္က ခရီးေတြ ထြက္စရာရွိမယ္။ေမ လဲအေဖာ္ရေအာင္ ေဒၚၾကီးစိုးကိုေခၚလာတာ ၊ အရင္သမီးေလးကလုပ္ေက်ြးေနတဲ ့မုဆိုးမၾကီး ေလ--သူ ့သမီးေလးက ၿမိဳ့ကၿပန္လာၿပီး  အရင္အပတ္က ဆံုးသြားတယ္--ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံလဲမရွိ လို့အားကိုးရာမဲ့ၿဖစ္ေနတာ  ေမလည္း အေဖၚ ရေအာင္  ေမာင္ေခၚလာတာ-”

ၾကည့္ရတာ ရိုးသားေအးေဆးပံုရတဲ ့ေဒၚၾကီးစိုးကို ေမ ခင္ပါတယ္။ေမ လဲ အေမနဲ့ေ၀းေနခ်ိန္ အားကိုးတိုင္ပင္စရာရသြားတယ္ေဒၚၾကီးစိုးက စကားေၿပာၾကည့္မွ ေတာ္ေတာ္ရိုးတာပဲ--ကိုယ့္သမီး ဘယ္သြားအလုပ္လုပ္တာ--ဘာေရာဂါၿဖစ္ၿပီးဘယ္လိုဆံုးတယ္ ဆိုတာ ေတာင္လံုး၀နားမလည္ဘူး-
“မသိပါဘူး--ေမရယ္-သမီးေလးက အရင္အိမ္မွာ စက္ခ်ဳပ္ေနတာေလ-အရင္ႏွစ္က ေဒၚၿမၾကည္ က ထိုင္းနယ္စပ္ကအထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုမွာ  အလုပ္ရွိ တယ္ဆိုၿပီးေခၚသြားတာပဲ--ေနတာစားတာ စရိတ္ၿငိမ္းတဲ ့- လစာလဲ အေဒၚ ့ကိုမွန္မွန္ပို့ေပးတယ္-ခု သမီးက ဆံုးခါနီးမွ ၿပန္ေရာက္လာတာ-သူကလဲ အားရင္ၾကတ္ငိုေနၿပီးအေဒၚ ့ကို ဘာမွေသခ်ာ မေၿပာၿပဘူး--ေဒၚၿမၾကည္ကိုလဲေမးလို့မရဘူး--ေလ”

ေဒၚၾကီးစိုးစကားေတြ နားေထာင္ၿပီး ေမ ့ရင္ထဲ ထင့္ေနလို ့အေမာင့္ကိုေမးမိတယ္-
“ဟုတ္တယ္ ေမ--ခုတေလာ-အေမာင္ လဲ ဒီကိစၥေတြကို ေသခ်ာလိုက္စံုစမ္းေနတာ ဒီရြာကေန ေဒၚၿမၾကည္ ေခၚသြား တဲ ့မိန္းကေလး ေတြမ်ားၿပီ။ သူတို့မိဘေတြကိုေတာ ့နယ္စပ္ကစက္ရံုေတြပို ့ထားတယ္ ေၿပာၿ႔ပီး ၿပန္မလာ ၾကတဲ့သူေတြမ်ားတယ္”

“ေဒၚၿမၾကည္ ကို ဘယ္သူမွ မေမးၾကဘူးလား--”

“သူကအရင္ ဒီရြာမွာလဲ ေနခဲ့ဖူးၿပီး ေငြေၾကး လဲ တတ ္နိုင္ေတာ ့သူ့ကိုအထင္ၾကီးၿပီးယံုေနၾက တာ... ေဒၚၿမၾကည္က သူတို့ရြာက မိန္းကေလးေတြ ၿမိဳ့မွာ အလုပ္ရၿပီး အၿမင္က်ယ္ေအာင္ လုပ္ေပးေနတာ လို ့ပဲေၿပာတယ္။ခုေခတ္ၾကီးမွာ သူရွာေပးတဲ့ အလုပ္က လစာေတြက လဲမက္ေလာက္စရာဆိုေတာ့  သူေၿပာတာယံုေနၾကတယ္။ အေမာင္ေတာ့ရင္ေလးတယ္-ခု အေမာင့္စကားကို သေဘာေပါက္နားလည္တဲ ့ လူေတြစုတိုင္ပင္ၿပီး အဲဒီကိစၥ ကိုေဖာ္ထုတ္ရမယ္”

“အေမာင္ရယ္--သက္ဆိုင္တဲ့သူေတြ သူ့ဘာသာလုပ္ပေစေပါ ့-- အေမာင္က ဆရာ၀န္ -ေဆးကုေပးရင္ ေတာ္ၿပီေပါ့၊စိတ္ ပင္ပန္းပါတယ္”
“ဘယ္လိုေၿပာလိုက္တာလဲေမ--ဒီကိစၥဟာ အားလံုးနဲ့ဆိုင္တဲ ့ အမ်ိဳးသားေရးကိစၥ၊ကိုယ့္ၿမန္မာမိန္းကေလးေတြ တဖက္ႏိုင္ငံ ေရာင္းစားေနၾကတာ-ဘ၀ပ်က္ေနၾကတာအေသဆိုးနဲ့ေသကုန္ၾကတာ--ဘာမွမဆိုင္ဘူးလား-ဒီမိန္းကေလးေတြသာ ေမ့ရဲ ့ ညီမေလးေတြ ဆိုရင္ ေမ ဘယ္လိုခံစားရမလဲ--ကိုယ့္လုပ္အားေလးနဲ ့မိဘ၊ေမာင္နွမ၊ မိသားစုကို လုပ္ေက်ြးခ်င္တာပဲသိၿပီး ဘာမွမသိနားမလည္ၾက တဲ ့ ၊ ရိုးသားၿပီးယံုလြယ္တဲ ့ မိန္းကေလးေတြ ေရတိမ္နစ္ေနၾကတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားေနၿ႔ပီလဲ-သိလား”

အို--အေမာင္ေအာ္တာ ေမ-ဒီတခါပဲ ခံရဖူးတယ္။ ဟုတ္တယ္--အေမာင္ပင္ပန္း ေနတာမၾကည့္ရက္တဲ ့ေမ ့အေတြးက သိပ္အတၱဆန္သြားတယ္ေနာ္--
“ေမေတာင္းပန္ပါတယ္အေမာင္--ေမ တကိုယ္ေကာင္းဆန္သြားမိတယ္။ ကိုယ္နဲ့မဆိုင္ဘူးလို ့ေနလို့ မရ တဲ ့ကိစၥၾကီးပါ--အေမာင္မွန္ပါတယ္-ဒါေပမယ့္-သတိေတာ့ထားေနာ္--အေမာင့္မွာ အႏၱာရယ္ရွိမွာစိုးလို့ပါ”
“ခု ေဒၚၿမၾကည္ ရြာၿပန္ေရာက္ေနတယ္--မနက္ၿဖန္ၿပန္မယ္တဲ ့။ဒီတေခါက္လဲ မိန္းကေလး ငါးေယာက္ေလာက္ပါသြားမယ္ၾကားတယ္၊ၾကည့္ရတာ သူက နယ္စပ္မွာ လက္လႊဲနဲ ့ မိန္းကေလးေတြကို ထားခဲ့ပံုပဲ-- ဒီတေခါက္ ဘယ္သူမွ အပါမခံရအာင္ ကိုယ္ တို့အဖြဲ ့ နယ္စပ္အထိလိုက္ၾကည့္ရ မယ္။ ေမကေဒၚၾကီးစိုးနဲ ့ ေနခဲ့ေနာ္”
“ဟင္--သဘက္ခါပဲအၾကိဳေန ့ေရာက္ေတာ့မယ္--အေမာင္က ခရီးထြက္ဦးမွာလား”
“မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ-မနက္ၿဖန္ သူတို့ထြက္တာနဲ ့ ကိုယ္တို ့လိုက္ထြက္ရမွာ--ေဒၚၿမၾကညိက သိပ္လည္တာ၊ အရင္လဲမသကၤာတဲ့ အဖြဲ ့ေတြ က လိုက္တာ သူက ေၿခရာေဖ်ာက္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ အေမာင္တို ့ က ေသခ်ာ ေစာင့္ၾကည္ ့ၿပီး သူတို့ကားထြက္တာနဲ ့ေနာက္ကတန္းလိုက္ရမွာပဲ”
အေမာင့္ကို ၾကည့္ၿပီး ေမ့စိတ္ထဲေလးေနသလိုပဲ--ထူးထူးၿခားၿခား အဲဒီညက သၾကၤန္မိုးေၿပးေလးရြာၿပီး ပိေတာက္ေတြ လည္း ပြင့္တယ္။

ေနာက္ေန ့မနက္ သြားခါနီး ပိေတာက္ေတြ တေပြ ့ၾကီးနဲ ့အေမာင္ကေမ ့ကို ေရလာင္းတယ္-
“ ေရၾကိဳေလာင္းခဲ့တယ္ေနာ္--ေမ -အၾကိဳေန ့ေရေလာင္းမခံရရင္ ေမ ငိုေနမွာစိုးလို ့”

အေမာင္ေၿပာမွ ေမ ့စိတ္ထဲတမ်ိဳးၿဖစ္မိတယ္။ ခဏေနေတာ့ အိမ္ေရွ ့မွာ ေမာင္တို့သြားမယ္ ့ ဟိုင္းလက္ ကားေလး ေရာက္ လာေတာ ့သြားမယ္ေနာ္--ေမ -ဆိုၿပီးလက္ၿပၽႏုတ္ဆက္သြားတယ္။အေမာင္ေပးခဲ့တဲ ့ ပိေတာက္ပန္းေတြ ဘုရားရွင္ကိုကပ္လွဴၿပီး အေမာင္တို ့ လုပ္ငန္းေအာင္ၿမင္ပါေစ-လို့ဆုေတာင္းေပးေနမိတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေမ ့ဆုေတာင္းေတြ မၿပည့္ခဲ့ပါဘူး---
ညေနေစာင္း မွာ အေမာင္တုို ့စီးသြားတဲ ့ကားေမွာက္လို ့ အားလံုး အေရးေပၚဌာနေရာက္ေနၿပီဆိုတာလဲ ၾကားေရာ ေမ ေဆးရံုကို ခ်က္ခ်င္းလိုက္သြားေပမယ္ ့ အေမာင့္အသက္ကိုမမွီေတာ့ဘူး--

မိန္းကေလးေတြတင္ၿပီး ထြက္ေၿပးတဲ ့ေဒၚၿမၾကည္တို ့ကားကို မွီေအာင္လိုက္ေမာင္းရင္း ကားခ်င္း ပြတ္မိရင္း နွစ္စီးလံုး ေမွာက္တာတဲ ့-- ဟိုဘက္ကားက ေဒၚၿမၾကည္ နဲ ့သူ ့ဒရိုင္ဘာ  ၊ ဒီဘက္ကားက အေမာင္နဲ့ေနာက္ နွစ္ေယာက္ဆံုးသြားတယ္တဲ ့--မိန္းကေလးေတြ ကိုေတာ့ ၿပန္ေခၚခဲ့ႏိုင္တယ္တဲ့-

အို--ေမ့ ရင္တခုလံုး ေၿဗာင္းဆန္ၿပီး ၿဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို မယံုႏိုင္သလိုပဲ--
မနက္ကမွ အေမာင္ က ပိေတာက္ပန္းေလးေပးၿပီး ေမ ့ကို ေရေလာင္းခဲ့ေသးတယ္ေလ..ေမ မငိုေအာင္ ေခ်ာ့သြားတယ္ေလ--အေမာင္က ဘာလို့ေသရမွာလဲ-မဟုတ္ဘူး-အေမာင္ေသတာမဟုတ္ဘူး--
အေမာင္ဟာတစ္သက္လံုး ၿမင့္ၿမတ္တဲ ့စိတ္ထားနဲ ့ေကာင္းတာေတြပဲလုပ္ခဲ့တာေလ-ဒီလိုလူကိုမွ  ရက္စက္လွခ်ည္လားကံၾကမၼာရယ္
အေမာင္ေရ--အေမာင္  ေမ ့ဆီၿပန္လာမယ္ဆို ...
ေမ နဲ ့ တဘ၀ လံုးလက္တြဲေလွ်ာက္မယ္ဆို...
ေမ့ရဲ ့ ေကာင္းကင္ဟာ ၿပိဳက်ပ်က္စီး သြားပါၿ႔ပီ။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

( ၅ )

အေမာင္ မရွိေတာ့ေပမယ္ ့  ေမ ဒီရြာေလးမွာပဲ ဆက္ေနခဲ့ပါတယ္။အေမာင္လုပ္ေစခ်င္တဲ ့အလုပ္ေတြေမ ဆက္လုပ္ေပးမယ္ေလ-
အေမာင္တို့အသက္နဲ ့ရင္းၿပီး လမ္းၿပသြားလို ့ ခုဆို ရြာသူရြာသားေတြကို အၿမင္က်ယ္ကုန္ၾကၿပီေလ-မိန္းကေလးေတြလဲ အသိတရားရွိၿပီး အယံုမလြယ္ၾကေတာ့ပါဘူး--
သမၼာအာဇီ၀က်တဲ့အလုပ္ကိုလဲေရြးတတ္ေနၾကပါၿပီ။ရိ္ုးသားတဲ ့ေက်းလက္က ပန္းေလးေတြ အားမာန္အၿပည့္နဲ ့ လန္းဆန္းေနပါၿပီအေမာင္-အေမာင္ ေရာက္ရာဘ၀က၀မ္းသာ ပီတိနဲ ့သာဓုေခၚႏိုင္ေအာင္ ေမ အမွ်ေ၀ ေနပါတယ္။

ေမလည္း အေမာင္ဆံုး ကာစ က ရူးမတတ္ ခံစားခဲ့ရတဲ ့ စိတ္ေတြကို တရားေရေအး နဲ့ေဆးေၾကာၿပီး  ခုဆို ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္တဲ ့ ေမ ၿဖစ္ေနပါၿပီ။အေမာင္ မရွိေတာ့ေပမယ္ ့ အေမာင့္ပံုရိပ္ေတြ ၊အေမာင့္စကား သံေလးေတြ၊ အေမာင္ ့အဆံုးအမေတြနဲ ့ ေမ ေလ ဘ၀ကို အဓိပါယ္ရွိွရွိၿဖတ္သန္းေနပါတယ္ အေမာင္....
ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ့တာ-- လူသားေတြဟာ သံသရာတေလွ်ာက္ က်ခဲ့ရတဲ့မ်က္ရည္ေတြဟာ သမုဒၵရာ နွစ္စင္းစာမက မ်ားခဲ့လွၿပီ--တဲ ့

ေမ-- မငိုေတာ့ပါဘူး အေမာင္-ေမ ့ မ်က္ရည္နဲ ့တမ္းတၿခင္းေတြေၾကာင္ ့ ေရာက္ရာဘ၀မွာ အေမာင္ ့ကိုမပူေလာင္ေစ ခ်င္ဘူးကြယ္- ေမ ့မ်က္ရည္ေတြကို သိမ္းလိုက္ပါၿပီ။
ဒါေပမယ့္အေမာင္ရယ္--ခုလို ပိေတာက္ေတြပြင့္ဖူးၿပီး လြမ္းငွက္ေလးတြန္ၾကဴးေနတဲ ့အတာေႏြဦး ကို ေရာက္လာခဲ့ရင္ေတာ ့ေမ လြမ္း ပါရေစ ေနာ္-
ေဟာဒီ ့စမ္းေခ်ာင္းေလးမွာပန္းေၾကြေလးေတြေမွ်ာရင္းဥၾသငွက္ေလးနဲ့အၿပိဳင္အေမာင့္အတြက္ မဆံုးႏိုင္တဲ ့အလြမ္းေတးေလးသီပါရေစေနာ္--အေမာင့္ကိုတမ္းတရင္း ပန္းေၾကြေလးေတြကို စမ္းေခ်ာင္းေလးထဲေမွ်ာခ်အၿပီး မွာ ပိေတာက္လမ္းေလးအတိုင္း ေမ ၿပန္လွည့္လာတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ--

“ေမေမ--သားသားေရသြားကစားေတာ့မယ္ေနာ္-”
ေဒၚၾကီးစိုး ဆင္ထားေပးတဲ ့ ၀တ္စံုအသစ္ေလးနဲ ့ သၾကၤန္ဦးထုပ္ေလးနဲ ့ ေရေသနတ္ေလးကိုင္ထားတဲ ့ သားေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။
“ဟယ္--တစ္ေယာက္တည္းသြားမလို့လား-ေမေမလဲလိုက္ခဲ့မယ္ေလသားသားရဲ ့”
“ဒီလမ္းထိပ္တင္ပါ-သားသားတို ့မူၾကိဳေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီးပက္လို့ရေအာင္ဆရာမက လုပ္ေပးတာ--ေဒၚၾကီးစိုးလိုက္ပို့မွာ--ေမေမမလိုက္နဲ့ေတာ့-ေမေမက လူၾကီးဆိုေတာ ့ ေယာဂီ၀တ္စံု၀တ္ၿပီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားေလ”
တတ္လိုက္တဲ့သားေလး--
အေမာင္ေရ..သားေလးကအေမာင္ ့အတိုင္းပဲ ....ခု ေမ ့ကို ဆရာလုပ္ေနၿပီသိလား
ေလာကၾကီးမွာ ေမ တစ္ေယာက္တည္းမက်န္ခဲ့ရေအာင္ ေမာင့္ကိုယ္စား ထားခဲ့တဲ ့ လက္ေဆာင္ေလးေပါ ့ေနာ္-

ဒီသားေလး ၾကီးလာရင္လဲ အေမာင့္လို စိတ္ဓါတ္ၿမင့္မားေအာင္၊ တည္ၾကည္ရဲရင့္ၿပီး အမ်ားအက်ိဳး အတြက္ ေဆာင္ရြက္တတ္ေအာင္ ေမသြန္သင္ဆံုးမရဦးမယ္။ဒီသားေလးကိုၿပဳစုပ်ိဳးထာင္ဖို ့မိခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္မွာ ရွိသင့္တဲ ့အရည္အခ်င္းေတြ ရွိေအာင္ေမ ၾကိဳးစားမာန္တင္းရင္း ခုလို အတာေႏြဦးမွာေတာ့ဥၾသငွက္ေလးနဲ့ အတူ ေမ ့ကို လြမ္းခြင့္ၿပဳပါဦးအေမာင္ရယ္--

ေဒၚၾကီးစိုး လက္ကိုဆြဲၿပီး သားေလးထြက္သြားတာကို ေငးၾကည့္ရင္း ေမ့ရင္ထဲကေန အေမာင့္ကို ကတိစကားေတြ တိုင္တည္ေၿပာဆိုေနမိပါေတာ့တယ္။

ခံစားနားလည္ႏိုင္ပါေစ