“တန္ဘုိးမွ်၏ …………မမွ်၏။ အခ်ဳိးညီ၏ ……………မညီ၏”

“တန္ဘုိးမွ်၏ …………မမွ်၏။ အခ်ဳိးညီ၏ ……………မညီ၏”

ျပီးခဲ႔တဲ႔ႏွစ္ရက္ေလာက္က က်ေနာ္ရုံးမွာအလုပ္လုပ္ေနတဲ႔ ၀န္ထမ္းေလးေတြ က်ပ္ႏွစ္သိနး္တန္
ဟန္းဖုနး္သြား၀ယ္ၾကပါတယ္။
နံပါတ္မေရြးဘဲယူလာေတာ႔ ႏွစ္သိနး္ကုိ နွစ္ေထာင္ေရာ႔နဲ႔ရလာခဲ႔ပါသတဲ႔။
ဒီဟန္းဖုန္းေတြအေၾကာင္းေျပာရရင္ ဟုိးေရွးက အေၾကာငး္ေလးတစ္ခုျပန္သတိရပါတယ္။.
တစ္ခါက နုိင္ငံျခားက ၀တၱဳေရးသူတစ္ေယာက္က သူ႔ဇာတ္ေကာင္က ဖုနး္ေျပာရင္း ဟုိတယ္ထဲ
ကို၀င္လာတယ္လုိ႔ေရးမိလုိ႔ သဘာ၀နဲ႔ကင္းလြတ္တယ္ဆုိျပီး ေ၀ဖန္ေရးဆရာေတြလက္ခ်က္မွာ
အလူးအလဲအေဆာ္ခံလိုက္ရပါသတဲ႔။
ေဟာ…………………အခုသူေျပာတာက ကြက္တိကိုမွန္ေနျပန္ပါေရာလား။
လမး္ေလွ်ာက္ရငး္ အိမ္ထဲေနရင္း ကားစီးဆုိင္ကယ္စီးေနရုံတင္မက
အိမ္သာထဲေရခ်ဳိးခန္းထဲထိေတာင္ေျပာလုိ႔ရေနတာကိုးဗ်။
ဒီလက္ကိုင္ဖုန္းေလးေတြမေပၚခင္က မနး္ေလးမွာ “ေကာ္တလက္”ဆုိတာေလး
အရင္စကိုင္ၾကပါတယ္။
အေတာ ္ေလးေလး ရွည္ရွည္ၾကီး။
အဲသဟာၾကီးခါးၾကားထုိးထားရင္ကုိ ဂုဏ္ရွိေနသလုိလုိ။
ေနာက္ေတာ႔ “ဆယ္လူလာ”ဆုိတာၾကီးေပၚလာပါတယ္။
လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ 100က်ပ္ေလာက္ေခတ္မွာဖုနး္တစ္လုံးကုိ သိန္းေလးငါးေျခာက္ဆယ္။
အဲေတာ႔လူတုိင္းဘယ္ကိုင္နုိင္မလဲ။
တကယ္႔သူထိန္းတုိ႔ေဘာစိ တုိ႔မွကိုင္နုိင္တာပါ။
ေနာက္အဲသဟာၾကီးကိုင္ဘုိ႔ အခြင္႔ရွိတဲ႔လူနည္းစုရယ္ေပါ႔။
အၾကီးကလဲ အၾကီးၾကီး ရန္ျဖစ္လုိ႔အဲဒါနဲ႔ထုရင္ေတာင္မူးေမ႔သြားေလာက္တယ္။
ေနာက္ေတာ႔ ဂ်ီ တဲ႔ စီတဲ႔ ထပ္ထပ္ျပီးတုိးလာပါတယ္။
ဆက္သြယ္ေရးကေနငွားရမး္ခြင္႔ရဘုိ႔အတြက္ ဆယ္႔ငါးသိန္းသြင္းရပါတယ္။.
အဲ……ထုံးစံအတုိငး္ငွားရမး္ခြင္႕ကေတာ႔လူတုိင္းဘယ္ရပါ႔မလဲေနာ္။
အဲေတာ႔ လဲ ငွားရမး္ခြင္႔ ရနုိင္ဘုိ႔အတြက္ ဘာညာသာရကာေလးနဲ႔လွဳပ္ယွားလုိက္လုိ႔
အုိေကသြားတယ္ ရလိုိက္တယ္ဆုိရင္ ထီေပါက္သလုိပါဘဲ။
လက္မွတ္ေလးတစ္ခ်က္ထုိး ေလွ်ာက္လႊာေလးတင္လုိက္တာနဲ႔ ဆယ္ငါးသိနး္
သိနး္ႏွစ္ဆယ္ပက္ကနဲရတာ ဒီလုိခြင္မ်ုဳိး ကမၻာေပၚမွာဘယ္နုိင္ငံမွမရွိနုိင္ဘူးထင္တာဘဲ။
“ဒါ ျမန္မာကြ…………..” လုိ႔ေတာင္လက္ခေမာင္းခတ္သင္႔တယ္ထင္ပါရဲ႕.။
ေဟာေနာက္ေတာ႔လဲ ငွားရမး္ခြင္႔ရတဲ႔ဦးေရမ်ားမ်ားလားေတာ႔ ရွားကုန္မဟုတ္ဘဲေပါကုန္ျဖစ္လာပါတယ္။
2009အလြန္ေလာက္မွာေတာ႔ သိနး္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ဘဲတန္ပါေတာ႔တယ္။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေစ်းေတြက်က်လာလုိက္တာအရင္ဆယ္႔ေလးငါးသိန္းေလာက္ျမတ္တာကေန
ေနာက္ပုိငး္မွာေသာငး္ဂဏန္းေလာက္ဘဲအျမန္က်န္ပါေတာ႔တယ္။
အဲေတာ႔လဲ မုိးေခါင္တယ္လုိ႔ အသံေတြထြက္လာသေပါ႔။

အဲဒီေနာက္ 2010ေလာက္မွာေတာ႔ ငါးသိန္းတန္ဖုန္းေပါၚလာျပန္ပါတယ္။
ေဟာလက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ႔ ငါးေထာင္တန္ဆင္းကဒ္ဆုိျပီး ၾကြက္ၾကြက္ညံေနခ်ိန္
တကယ္လက္ေတြ႔မွာေတာ႔ က်ပ္ႏွစ္သိနး္နဲ႔ဖုန္းတစ္လုံးကိုင္နုိင္ပါျပီ။
ဒါေတာင္ ေျပာေနတဲ႔လူကိုပါျမင္ရတဲ႔ 3D ဖုန္းလာအုံးမယ္။
ႏွစ္သိနး္ခြဲတဲ႔ေျပာၾကတာဘဲ။
အဲေတာ႔ တြက္ၾကည္႔လုိက္မယ္ဆုိရင္
လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ 100က်ပ္တုံးက ဖုန္းတစ္လုံးကို သိန္းေလးဆယ္ဆုိရင္
လက္ဖက္ရည္ခြက္ေပါင္း ေလးေသာငး္ရသေပါ႔။
အခုလက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ 250က်ပ္ဆုိေတာ႔ လက္ဖက္ရည္ခြက္ 800မေသာက္ဘဲေနလုိက္ရင္
ဖုန္းတစ္လုံးေတာ႔ကိုင္နုိ္္င္ျပီေပါ႔။
တကယ္လုိ႔မ်ား အားလုံးေမွ်ာ္လင္႔ေနတဲ႔ ငါးေထာင္တန္ဖုနး္သာထြက္လာမယ္ဆုိရင္
လက္ဖက္ရည္ခြက္20ေလာက္မေသာက္ဘဲေနရင္ဖုနး္တစ္လုံးကုိင္နုိင္မွာေပါ႔။
ေကာင္းမွေကာငး္ပါဘဲ။
အဲ ျဖစ္လာခဲ႔ရင္ေပါ႔ေလ။
ဟုိေန႔ကလက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ရင္းၾကားလုိက္တာကေတာ႔ အခ်ဳိ႔နုိင္ငံေတြမွာဆုိရင္
ျမန္မာေငြ ေထာင္႔ေလးငါးရာနဲ႔ဖုနး္တစ္လုံးရဆုိဘဲ။
အခ်ဳိ႔နုိင္ငံေတြရဲ႕ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြမွာ ဖုန္းဆင္းကဒ္ကုိလက္ေဆာင္ေပးသတဲ႔။
အားက်စရာ။
&&&&&&&&&&&&&&& &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&& &&&&&&&&&&&&&&&&&&&
ဒီလုိဖုန္းေတြေစ်းက်ေတာ႔ ငါးသိန္းတန္ဖုန္းေတြေပၚကစက အေျပးအလႊား၀ယ္ထားတဲ႔
ေကာင္မေလးက စိတ္ေတြေလေနပါေရာ။
သူ၀ယ္ထားတာမွ တစ္နွစ္မျပည္႔ေသးဘူးေလ။
အခုမွ၀ယ္ရင္ ဖုနး္ႏွစ္လုံးေတာင္ကိုိင္ရမွာဆုိျပီး ေတြးေလႏွေမ်ာေလပါဘဲတဲ႔။
သူတင္စိတ္ဆငး္ရဲတာမဟုတ္ပါဘူး။
လြန္ခဲ႔တဲ႔ေလးႏွစ္ေလာက္က ေရခဲေသတၱာတစ္လုံးကုိ ေလးသိန္းေလာက္ေပး၀ယ္ထားတဲ႔သူက
လဲ အခု ႏွစ္သိန္းေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ဆုိတာ ႏွေမ်ာေနျပန္ေရာ။
တီဗြီအၾကီးၾကီးကို ဆယ္ၾကီးဂဏန္းနဲ႔ေပး၀ယ္ထားတဲ႔သူကလဲႏွေမ်ာရတာပါဘဲ။
32”ဖလက္ေတာင္ သုံးသိန္းေအာက္ျဖစ္ေနျပန္ပါသတဲ႔။
သူတင္လားဆုိေတာ႔ ဟုိလမး္ေဒါင္႔ကတုိက္ၾကီးက ကားအေကာင္းစားၾကီးစီးသူကလဲ
စိတ္ေတြအရမး္ကုိ ညစ္ေနတယ္လုိ႔ၾကားရျပန္ေရာ။
သူစီးေနတဲ႔ကားေဖာင္းေဖာငး္ၾကီးက ေထာင္ဂဏန္းကေန ရာဂဏန္းေရာက္သြားလုိ႔ပါတဲ႔။
ဟုတ္လဲဟုတ္ပါရဲ႕ အရင္သိန္းေထာင္ဂဏန္းေရာက္ခဲလုိ႔ ဗမာေတြအနားမကပ္နုိင္တဲ႔ကားေတြက
အခု 6ဂ7ဂ 8ဂ တုိ႔ 1ဃ တုိ႔2 တုိ႔ ဆုိတဲ႔နံပါတ္အျမင္႔ကားအျမင္႔ေတြက လူရွုပ္ရွုပ္လမး္ေပၚမွာ
တစ္လိမ္႔ျခင္းဇိမ္ခံေမာင္းေနတာကို ျမင္ရျပန္ပါတယ္။
ေအာ္ ဒါလဲအားက်စရာေကာငး္ျပန္တာပါဘဲ။႔ အရင္လုိ ကားအစုတ္ေတြလမး္ေပၚမွတလၾကမး္ေမာင္းေနတာထက္စာရင္
အခုလုိ ဂိုက္ေပးေနတာကေတာင္ၾကည္႔လုိ႔ေကာင္းသလုိလုိ။
@@@@@@@@@@@@@@@@ @@@@@@@@@@@@@@ @@@@@
အခုရက္မႏၱေလးမွာ မီးခဏခဏပ်က္ပါတယ္။
အလုပ္ကျပန္လာတဲ႔အခ်ိန္အိမ္ေရာက္ေတာ႔ မီးပ်က္ေနပါတယ္။
ထမင္းကေတာ႔ မနက္ကခ်က္တာထားတာရွိ။
ဟင္းလဲရွိ။
ဒါေပမယ္႔ ထမင္းကလည္းနည္းေန ပူပူေႏြးေႏြးေလးလဲစားခ်င္ေတာ႔
ေခါက္ဆြဲေက်ာ္သြား၀ယ္ပါတယ္။
ေခါက္ဆြဲရေတာ႔ တစ္ေထာင္တန္ႏွစ္ရြက္ေပးလုိက္ပါတယ္။
ပုိက္ဆံျပန္အအမ္းေစာင္႔ေနတာအၾကာၾကီးေနတာေတာင္မအမး္။
အဲေတာ႔ “ပုိက္ဆံအမ္းရအုံးမွာေလ”လုိ႔ေျပာေတာ႔ ေကာင္မေလးကျပဳံးျပဳံးေလးနဲ႔ေျဖပါတယ္။
“ေလးေလးေရ ေခါက္ဆြဲေက်ာ္က ႏွစ္ေထာင္ျဖစ္တာၾကာေပါ႔”တဲ႔။
ရွက္လုိက္တာေနာ္။
******************* **************** ***********************
ျပီးခဲ႔တဲ႔ရက္က မဒမ္ေပါက္က ဆန္၀င္မွာလုိက္လုိ႔ေျပာပါတယ္။
အဲဒါနဲ႔ဆန္ဆုိင္ကုိသြား ျပီး ဆန္ပုိ႔ဘုိ႔သြားမွာတာေပါ႔။
“ဘာဆန္ယူမွလဲ”ေျပာေတာ႔ ကို္ယ္က မမွတ္မိ။
၀ယ္ေနၾကပါဆုိျပီးလိပ္စာေပးေတာ႔ ျပန္ရွာေပးပါတယ္။
မဒမ္ေပါက္မွာေနက်ဆန္အမ်ဳိးအစား ကုိသိေတာ႔ေစ်းေမးရပါတယ္။
ဆယ္႔ႏွစ္ျပည္အိတ္ကို 17000က်ပ္ပါတဲ႔။
တျပည္ကို 1416က်ပ္။
ေဟာဗ်ာလုိ႔သာဆုိခ်င္ပါတယ္ လြန္ခဲ႔တဲ႔သုံးလေလာက္က ၀ယ္တာ14000။
ဒီဆန္ေစ်းကုိသိလုိက္ရေတာ႔
“ တစ္ျပည္ကုိ တစ္ေထာင္လဲျဖစ္သြားေရာအရင္ ဆန္တစ္ျပီ၀ယ္ေနက်ေဖာက္သည္က အခု ဆန္ေျခာက္ဘူးဘဲ၀ယ္ေတာ႔တယ္”
လုိ႔ ေျပာသံေလးကုိ ျပန္ၾကားမိပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔အရပ္ထဲက အိ္မ္ဆုိင္ေလးမွာၾကားခဲ႔ရတာေလးပါ။

က်ေနာ္ခပ္ငယ္ငယ္ 1966-68ေလာက္က ျမန္မာနုိင္ငံမွာ
ဆန္ေရစပါးရွားပါးလုိ႔ ရပ္ကြက္” ပပက”ဆုိင္ေတြက ခြဲတမ္းေပးတဲ႔ ဆန္ကြဲ
တစ္၀က္ေရာထားတဲ႔ “ဆန္ပုလဲ”တစ္ျပည္သုံးမတ္(75ျပား)ျဖစ္သြားေတာ႔
ေစ်းၾကီးလုိက္တာလုိ႔ အဖြားျငီးတာကိုလဲျပန္ၾကားသေယာင္ေယာင္။
အဲဒီတုံးက ဆယ္ပိႆာ၀င္ဆီတစ္ပုံးကုိ ခုႏွပ္က်ပ္ခြဲပါတဲ႔။
အမွတ္ရစရာေလးေတြေျပာျပတာပါ။
အခုေတာ႔ ပဲဆီတစ္ပိႆာေလးေထာင္က်ပ္။
ကဲ တုိးတက္မူ႔ကိနး္ဂဏနး္ေလးတြက္ၾကည္႔လုိက္ၾကပါအုံး။
တုိးတက္လာတဲ႔အဆသိခ်င္ရယ္ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္းမေသာက္ရမေနနုိင္ျဖစ္ေနတဲ႔
လက္ဖက္ရည္ေစ်းနဲ႔ခ်ိန္ၾကည္႔ရင္အနီးစပ္ဆုံးနဲ႔အလြယ္ဆုံးသိနုိင္ပါရဲ႕၊
က်ေနာ္တကၠသို္လ္ေက်ာင္းသားဘ၀ သက္သာဆုိင္မွာ ျပားသုံးဆယ္ ေက်ာင္းထဲကဆုိင္ငါးမူး။
အျပင္ဆုိင္သုံးမတ္(75ဲျပား)။
1983 အိမ္ေထာင္က်ေတာ႔ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္တစ္က်ပ္။
1995 ေရာက္ေတာ႔ ငါးက်ပ္။
1999 က်ေနာ္ျမဳိ႔သစ္မွာေနေတာ႔ တစ္ခြက္25က်ပ္။
ေနာက္ေတာ႔ တစ္ရာ ေနာက္ေတာ႔ 150 ေနာက္ေတာ႔ 200။
အခုလက္ရွိမွာေတာ႔ 250က်ပ္။
1983ကေန2012 အႏွစ္ေလးဆယ္နီးပါး။
တုိးတက္မူ႔ရာႏုွန္း200% အတိပါဘဲ။

ဟုိေန႔က ညေနခင္းအျပင္ထြက္ရင္း အေၾကာ္ဆုိင္ေတြ႔ေတာ႔စားခ်င္စိတ္ေပါက္တာနဲ႔၀င္၀ယ္။
အေၾကာ္ၾကီးေတြက ဒီျပင္ဆုိ္င္တဲ႔စာရင္နညး္နည္းၾကီးပါတယ္။
200ဘုိးထည္႔ခုိင္းေတာ႔ ေလးခုထည္႔ေပးပါတယ္ တစ္ခု50တဲ႔။
စားအုနး္ဆီေစ်းတက္လုိ႔ပါတဲ႔။
ဟုတ္ပါ႔စားအုန္းဆီတစ္ပိႆာေတာင္ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ေက်ာ္ေပးေနရပါတယ္။
က်နး္မာေရး ဘာညာကြိက ေျပာေနေပမယ္႔လဲ ပဲဆီတစ္ပိႆာေလးေထာင္မတတ္နုိင္ေတာ႔လဲ
ေနာက္မွအဆီပိတ္ခ်င္ပိတ္ ၾကိတ္မွိတ္ျပီး တီးလုိက္ရတာပါဘဲ။

က်ေနာ္ငယ္ငယ္က 1970ခုႏွစ္ေလာက္အရပ္ထဲကအပ်ဳိၾကီးေဒၚေအးၾကည္ကိုသတိရမိပါတယ္။
အခုငါးဆယ္တန္အေၾကာ္ထက္ၾကီးထက္အေၾကာ္ တစ္ခုဆယ္ျပား တမတ္ဘုိးယူရင္သုံးခုေပးပါတယ္။
ဒါေတြျပန္ျပန္ေျပာရင္ က်ေနာ္အလုပ္ထဲက ကေလးေတြက က်ေနာ္ကြယ္ရာမွာျပဳံးေနမွာၾကမွာဘဲလုိ႔လဲေတြးမိပါရဲ႕။

လက္ရွိအေနအထားနဲ႔ ေငြတစ္ေထာင္နဲ႔၀ယ္မယ္ဆုိရင္ဘာေတြဘယ္ေလာက္ရမလဲတြက္ၾကည္႔မိပါတယ္။
{ေငြတစ္ေထာင္=ဆန္တျပည္(အေကာငး္စားမဟုတ္ )=ေသာက္ေရသန္႔ ၀မ္းလိတာေလးဘူး
=လက္ဖက္ရည္ေလးခြက္=ဆီ25က်ပ္သား =ဆန္ေခါက္ဆြဲ အသားမပါသတ္သတ္လြတ္ႏွစ္ပြဲ =မုန္႔ဟင္းငါးအေၾကာ္နဲ႔ႏွစ္ပြဲ(ငါးဖယ္ဘဲဥမပါ)
=အေၾကာ္အေသးအခု 40 =အေၾကာ္အၾကီးအခု20=ရူဘီစီးကရက္ဆယ္လိပ္=
ကြမ္းယာဆယ္ယာ= ပြဳိင္႔ေနၾကာေစ႔အထုပ္ၾကီး2ထုပ္ ရနုိင္တာေပါ႔။}
(ေၾကးအုိး ေတာ့စားခ်င္လုိ႔မရဘူး။
ဒါကလဲ မ်က္ေစ႔ထဲျမင္သေလာက္ေလးစဥး္မိတာပါ။
ေအာ္ အေတြးေတြက ဆက္သြားလုိ္က္တာ ေငြတစ္ေထာင္ဆုိေတာ႔
မီဒီယာသတင္းေထာက္မေလးနဲ႔ နာမည္ေက်ာ္ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးတုိ႔ရဲ႕
“အေမးတစ္ခြန္းပါးတစ္ခ်က္”ဇာတ္လမး္ေလးကိုသြားသတိရျပန္ေလေရာ။
2010ခုႏွစ္ကျဖစ္ခဲ႔တာပါ။
ဂ်ာနယ္ေတြမွာပါတဲ႔အတုိင္းဆုိ 22လတိတိၾကာျပီး ရုံးခ်ိန္းေပါငး္အၾကိမ္ေပါငး္မ်ားစြာ
ေတြ႔ဆုံျပီးမွစီရင္ခ်က္ ခ်နုိင္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
သူတုိ႔နွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ႔ကိစၥမွ ဘာသူမွန္တယ္ ဘယ္သူ မွားတာအပထား
လူတစ္ေယာက္ကို ဆံပင္ဆြဲပါးရိုက္လုိက္တာ ကို္ယ္ထိလက္ေရာက္နာက်င္ေစေအာင္လုပ္လုိက္္တာကိုမွ
ဒဏ္ေငြတစ္ေထာင္ေဆာင္ရင္ ျပီးသြားတယ္ဆုိေတာ႔္ ရင္ေလးစရာပါဘဲ။
ဒါေတာင္စိတ္ဓါတ္ေရးရာ အရ စိတ္ထဲမွာနာက်င္ခံစားရတာ ရွက္တာေတြ
ဆုိတာက ဘယ္ေလာက္ထိနက္နက္ရွုိင္းရွုိင္းခံစားရမယ္ဆုိတာမသိနုိင္ပါဘူး။
တရားရုံးရဲ႔အဆုံးအျဖတ္အတုိင္းသာ ဆုိရင္ ေမးခြန္းေမးတဲ႔ဂ်ာနယ္လစ္ဘက္က
မလြန္ဘူး လုိ႔ယူဆႏိုင္ပါတယ္။
ျမန္မာလုိသာေျပာရမယ္ဆုိရင္ မည္သူမျပဳမိမိမႈ႔လုိသာဆုိရမွာပါဘဲ။
ကိုယ္ကလဲသူမ်ားေမးစရာျဖစ္ေအာင္ေနမိတာကိုးလုိ႔ဘဲ ေတြးရမယ္ထင္ပါတယ္။

တရားရုံးက ဒီအမူ႔အတြက္တရားခံကုိ ေပးလုိက္တဲ႔ျပစ္ဒဏ္က
(အလုပ္ၾကမ္းနဲ႔ေထာင္ဒဏ္တစ္လ သုိ႔မဟုတ္ ဒဏ္ေငြတစ္ေထာင္လုိ႔ဆုိပါတယ္)

အခုေခတ္မွာ ေန႔စားတစ္ေယာက္ေတာင္ တစ္ရက္က်ပ္ႏွစ္ေထာင္လုပ္ခရေနခ်ိန္မွာ
ေငြတစ္ေထာင္ရွာေပးမွာေပါ႔ဗ်ာ ဘယ္သြားျပီးေထာင္ထဲမွာ တစ္လေလာက္သြားေနမလဲေနာ္။
တရားသူၾကီးမ်ားကလည္း ျပဌာန္းထားတဲ႔ ဥပေဒကို ဦးထိပ္ရြက္ျပီး
ဆုံးျဖတ္ၾကမယ္ဆုိတာကုိလဲ အၾကြင္းမဲ႔ယုံၾကည္ပါတယ္။
ဥပေဒစာအုပ္ပါ အတုိငး္ ထုိက္သင္႔တဲ႔အျပစ္ဒဏ္ေပးတာကုိးဗ်။

ေရွးတုံးကမ်ားလုိသာ နစ္နာသူကုိ ျပဳမိသူက နစ္နာေၾကးေပးေလွ်ာ္ေစလုိ႔ဆုံးျဖတ္မယ္ဆုိင္ဆုိရင္
ပါးအေဆာ္ခံလုိက္ရတဲ႔ သတငး္ေထာက္မေလးက သူရလုိက္တဲ႔ နစ္နာေၾကား တစ္ေထာင္နဲ႔လက္ဖက္ရည္ေလးခြက္ေလာက္၀ယ္ေသာက္လုိ႔ရနုိင္တာေပါ႔ေနာ္။

တကယ္တန္းေျပာရရင္” ပါး”ဆုိတာ က်ေနာ္တုိ႔ျမန္မာေတြအျမတ္တႏုိးထားတဲ႔အရာပါဘဲ။
ထားပါေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ တစ္ႏုိင္ငံထဲသားျခင္းျဖစ္သြားတဲ႔ကိစၥကေတာ႔
သင္ပုန္းေျခလိုက္တယ္ဘဲထားလုိက္ပါေတာ႔။
မၾကာေသးခင္မွျဖစ္သြားတဲ႔ ဂ်ပန္နုိင္ငံသားက ျမန္မာျပည္က ၀န္ထမ္းတစ္ဦး
ကို တာ၀န္ခ်ိန္အတြင္းမွာပါးရုိက္သြားတဲ႔အတြက္ကိုလဲ သာမာန္ထိခိုက္နာက်င္ေစမူ႔
အတြက္ က်ပ္တစ္ေထာင္သာေဆာင္ရမယ္ဆုိရင္
“ေသျပီဆရာ ေရႊျမန္မာ” လုိ႔သာ တ ရေတာ႔မွာပါဘဲ။
ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းက က်ေနာ္တုိ႔ျမန္မာေတြကို ဂ်ပန္ေတြပါးရုိက္တာခံခဲ႔ရတာ
2012 မွာ တစ္ပါတ္ျပန္လည္လာတယ္ေျပာရေတာ႔မွာပါဘဲ။

ေစ်းက်တယ္ဆုိတာ က ဇိမ္ခံပစၥည္းမ်ဳိးေတြဘဲက်တာပါ။
အရင္က မတန္တဆ ေစ်းတင္ထားတဲ႔ပစၥည္းမ်ဳိးေတြသာ
ေစ်း ခ်ေပးလုိက္ရတာပါ။
ေစ်းက်လာတာမဟုတ္ပါဘူး။
တြက္ၾကည္႔ေတာ႔ အစစအရာရာ လူသုံးကုန္မွန္သမွ်ေစ်းတက္။
မရွိမျဖစ္သုံးေနရတဲ႔ပစၥည္းမွန္သမွ်ေစ်းတက္ပါတယ္။
အဆေပါငး္မ်ားစြာေပါ႔။
က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ႔ သာမာန္လူေတြျဖစ္တဲ႔အတြက္ လက္ရွိက်င္႔သုံးေနတဲ႔
ျမန္မာ႔ဥပေဒပါအခ်က္အလက္ေတြကို အေသအခ်ာမသိတာအမွန္ပါဘဲ။
အဲေတာ႔ အခုလက္ရွိသုံးစြဲေန ကုိးကားေနတဲ႔ ဥပေဒမွာ ပါတဲ႔ ေငြတန္ဘုိးေတြက
(ဥပမာ ဒဏ္ေၾကးေငြ၊ သက္ေသ ေန႔တြက္စရိတ၊တရားရုံးေတာ္စရိတ္္ အစရွိတာေတြေပါ႔)
လက္ရွိေခတ္အေနအထားနဲ႔သဟာဇာတ ျဖစ္မျဖစ္ ကိုက္ညီမူ႔ရွိမရွိ ဆုိတာကုိ
ျပန္လည္သုံးသပ္ဘုိ႔ကေတာ႔ဥပေဒ ပညာရွင္မ်ားရဲ႕တာ၀န္ပါဘဲ။
ဥပေဒဆုိတာ ေစ်းေရာငး္ေစ်း၀ယ္မဟုတ္တဲ႔အတြက္ ေစ်းတက္ယူပါလုိ႔ေတာ႔ မဆုိလုိခ်င္ပါဘူး။
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ ေပးေဆာင္ရတဲ႔ ဒဏ္ေၾကး တန္ဘုိးမွ် မမွ် ကို ထည္႔စဥ္းစား
ဘုိ႔ေတာ႔ လုိအပ္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။
ကဲ ဆက္ပြားလုိက္ၾကပါအုံးဗ်ာ။