အထီးက်န္တာကို အရင္သည္းခံပါ......ၿပီးမွ ခ်န္ပီယံလုပ္ပါ။

အထီးက်န္တာကို အရင္သည္းခံပါ ၿပီးမွ ခ်န္ပီယံလုပ္ပါ

အက်င့္စရိုက္က ကံၾကမၼာကို အဆံုးအျဖတ္ေပးသတဲ့။ ကၽြန္မက တစ္ေယာက္တည္း ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္

ေအးေအးေဆးေဆးေနတတ္သူ၊ စိတ္ဓာတ္မာသူျဖစ္တယ္။ လူတခ်ဳိ႕က ကၽြန္မကို "အထီးက်န္ ခ်န္ပီယံ"

လို႔တင္စားၾကတယ္။

ကၽြန္မရဲ႕ငယ္စဥ္အိပ္မက္က ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးပါ။ (၃)ႏွစ္အရြယ္ထဲက ကၽြန္မ ပန္းခ်ီစဆဲြခဲ့တယ္။အဲဒီတုန္းက မိဘေတြ

အလုပ္သြားၾကေတာ့ အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္မကို သူတို႔စိတ္မခ်ၾကဘူး။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္မကို အိမ္ထဲမွာ

တစ္ေနကုန္ ေသာ့ခတ္သြားၾကတယ္။ ကၽြန္မလည္း အိမ္ထဲမွာ ဆိတ္ဆိိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ တစ္ေနကုန္ ပန္းခ်ီဆဲြခဲ့တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး တစ္ေယာက္တည္း တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ေနတတ္တဲ့အက်င့္ ကၽြန္မမွာပါခဲ့တယ္။

ကၽြန္မမွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမ်ားစားစား မရွိဘူး။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရင္ အေပ်ာ္အပါးမ်ားမယ္။အသြားအလာမ်ားမယ္။

ကၽြန္မအက်င့္နဲ႔ သိပ္မကိုက္သလို ကၽြန္မရဲ႕ေဘာလံုးက်င့္ခ်ိန္ကိုလည္း ထိခိုက္ေစတယ္။ ကၽြန္မ အိမ္မွာတစ္ေယာက္

တည္းေနၿပီး စာအုပ္ဖတ္တယ္၊ ဟာသကားၾကည့္တယ္၊ မုန္႔စားတယ္၊ တစ္ခါတေလ ေမေမနဲ႔ ေစ်းဝယ္ထြက္တယ္။

စိတ္ဖိအားမ်ားတ့အခ်ိန္ Yogaက်င့္တယ္။ တစ္ေယာက္တည္း ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ထိုင္ၿပီးေပါ့ပါးတဲ့သံစဥ္ေတြနဲ႔ စိတ္

ဖိအားကိုေလ်ာ့တယ္။ ဒါေတြဟာ ကၽြန္မရဲ႕အားလပ္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္မအရမ္းႏွစ္သက္တဲ့ အနားယူျခင္းေတြပါပဲ။

အခုခ်ိန္မွာ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ေအးေအးေဆးေဆးသမားေတြက ဘိလိယက္ကစားသမားျဖစ္ဖို႔ အရမ္းသင့္ေလ်ာ္တယ္။

ဘိလိယက္ထိုးရင္ အာရံုစူးစိုက္မႈရွိရတယ္။ ေတြးေတာရတယ္။ စိတ္ရွည္ရတယ္။ တည္ၿငိမ္ရတယ္။ ဒါေတြအားလံုး

ကၽြန္မမွာရွိတယ္။ ဒီကေန႔ေခတ္မွာ တစ္ေယာက္တည္း ထီးထီးေနႏိုင္တဲ့သူ ရွားတယ္။ ဒါေၾကာင့္အထီးက်န္တာကို

အရင္သည္းခံပါ။ ၿပီးမွ ဆရာတစ္ဆူလုပ္ပါ။ ေကာင္းမြန္တဲ့ စိတ္ေနသေဘာထားက ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္

မရွိမျဖစ္လိုအပ္ပါတယ္။

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေအာင္ႏိုင္ျခင္းက သူတစ္ပါးကိုေအာင္ႏိုင္ျခင္းထက္ အေရးႀကီးတယ္

သိပ္မၾကာခင္တုန္းက အေမရိကားၿပိဳင္ပဲြတစ္ခုမွာ ကၽြန္မသြားယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့တယ္္။ အေမရိကန္လက္ေရြးစင္

Allison Fisherနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ရတဲ့ပဲြကို ကၽြန္မတစ္သက္မေမ့ခဲ့ဘူး။

ကမာၻ႔နံပါတ္တစ္ဆိုတဲ့ ဒီလက္ေရြးစင္နဲ႔ အရင္က ကၽြန္မႏွစ္ႀကိမ္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ဖူးတယ္။ တစ္လွည့္ႏိုင္ တစ္လွည့္ရႈံးခဲ့တဲ့

ရလဒ္က ဒီတစ္ေခါက္ သူူနဲ႔ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔အတြက္ ကၽြန္မကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးရွိေစခဲ့တယ္။ ၿပိဳင္ပဲြၿပိဳင္ေနတုန္း ႏွစ္ေယာက္

စလံုး (၈)မွတ္ညီေနခ်ိန္ထိ ကၽြန္မဘက္က အသာရေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုအခြင့္အေရးကို ကၽြန္မ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္

မဖမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ၿပီး အေမရိကန္မွာ ယွဥ္ၿပိဳင္တဲ့ပဲြျဖစ္လို႔ အေမရိကန္လူမ်ဳိးေတြက သူတို႔ရဲ႕လက္ေရြးစင္ကို

ပဲ အႏိုင္ရေစခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ ထိုးခါနီးမွာ အစီအစဥ္မွဴးက ပရိသတ္ေတြကို ၿပိဳင္ပဲြကေန

ထြက္ခြာႏိုင္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာတယ္။ အဲဒီမွာ ကြင္းပတ္လည္က ပရိသတ္ေတြ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားနဲ႔ ေနရာကခြာၾက

တယ္။ ဒီလိုရႈပ္ေထြးတဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြက ကၽြန္မရဲ႕အာရံုကို လာေနာက္တယ္။ ေနာက္ဆံုး အသာစီးအႏိုင္ရမယ့္ပဲြမွာ

ကၽြန္မရႈံးသြားခဲ့တယ္။

ပဲြၿပီးေတာ့ ကၽြန္မ အရမ္းဝမ္းနည္းမိတယ္။ ကမာၻ႔အဆင့္တစ္လက္ေရြးစင္နဲ႔ ေနာက္ဆံုးယွဥ္ၿပိဳင္ပဲြမွာ ကၽြန္မရဲ႕မွားယြင္း

ခ်က္ေၾကာင့္ ကၽြန္မသူ႔ကို မႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ ခြင့္မလြတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီညမွာ ကၽြန္မလံုးဝ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။

ေဖေဖဆီဖုန္းဆက္ၿပီး "ဒီကစားပဲြကို ကၽြန္မတစ္သက္မွတ္ထားမယ္!" လို႔ေျပာခဲ့တယ္။

အိပ္လို႔မရခဲ့တဲ့ကၽြန္မ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကို ထပ္ေလာင္းေတြးေနမိတယ္။ အဲဒီပံုျပင္က ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဟာ

ကမ္းမျမင္လမ္းမျမင္တဲ့ ႏံြေတာထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနခဲ့တယ္။ လမ္းေပ်ာက္ေနခဲ့သည့္တိုင္ ထက္ျမက္တဲ့

ေကာင္မေလးက မထိတ္လန္႔ မတုန္လႈပ္ခဲ့ဘူး။ သူထားခဲ့တဲ့ ေျခရာအတိုင္း နဂိုေနရာဆီေရာက္ေအာင္ ျပန္လာခဲ့ၿပီး

လမ္းသစ္ကိုရွာခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ အဆံုးမရွိတဲ့ ႏြံေတာထဲကေန သူရေအာင္ ထြက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒီပံုျပင္က

ကၽြန္မကို ထပ္တဖန္ထိုးဆြေနခဲ့တယ္။ ၿပိဳင္ပဲြတစ္ခုရႈံးသြားေပမယ့္ အဲဒီၿပိဳင္ပဲြထဲကေန အမွားအယြင္းနဲ႔ လိုအပ္ခ်က္

ေတြကို ရွာႏိုင္ခဲ့ရင္ အသစ္တဖန္ျပန္စႏိုင္တဲ့ အင္အားကိုရေစပါတယ္။

လူ႔ဘဝမွာ အရာရာက အၿမဲတမ္း အဆင္ေျပေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္းမွာ ေျခရာေလးေတြခ်န္ၿပီး

လမ္းေပ်ာက္္တဲ့အခါ စမွတ္ကို ရွာႏိုင္ရင္ရပါၿပီ။ ဒီလိုိအျဖစ္အပ်က္နဲ႔ ႀကံဳၿပီးေနာက္ လူေတြဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေအာင္ႏိုင္

ျခင္းက သူတစ္ပါးကိုေအာင္ႏိုင္ျခင္းထက္ ပိုအေရးႀကီးတယ္ဆိုတာကို ကၽြန္မ နားလည္ခဲ့ရတယ္။

အပင္ပန္းခံတာ ထိပ္ဆံုးေရာက္ဖို႔

ကၽြန္မမိတ္ေဆြေတြက ကၽြန္မကို "Xiao-Ting Pan ဒီေန႔လို ေအာင္ျမင္လာမွာကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၿပီးသားပါ" လို႔ေျပာၾက

တယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ေပးဆပ္မႈေတြက တျခားလူေတြနဲ႔စာရင္ ႏိႈင္းျပလို႔ မရမွန္း သူတို႔သိထားလို႔ျဖစ္တယ္။

ကၽြန္မအသက္(၁၅)ႏွစ္မွာ ေဖေဖရဲ႕ကစားရံုမွာ ေဘာလံုးက်င့္ေနခဲ့ၿပီ။ အဲဒီကစားရံုမွာ ကၽြန္မ(၄)ႏွစ္ၾကာခဲ့တယ္။

ကစားရံုရဲ႕ေဘး အိမ္ေလးတစ္လံုးထဲမွာ တစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္တစ္လံုးနဲ႔ အဝတ္ဘီရိုတစ္ခုက ကၽြန္မရဲ႕ပိုင္ဆိုင္

သမွ်ေတြျဖစ္တယ္။ အဲဒီ(၄)ႏွစ္အတြင္းမွာ ေဖေဖက ကၽြန္မကို ေဘာလံုးက်င့္ခ်ိန္ တစ္ေန႔(၈)နာရီက (၁၂)နာရီထိ

ရွိရမယ္။ တစ္ပတ္မွာ ေန႔တစ္ဝက္ပဲ အားလပ္ခ်ိန္ရွိရမယ္လို႔ သံမဏိစည္းကမ္း ခ်ထားတယ္။ ကၽြန္မဖ်ားလို႔ မနက္

ေဆးခန္းသြားရင္ ညေနကစားရံုသြားၿပီး အဲဒီတစ္ေန႔စာကို ျပန္က်င့္ရတယ္။

အရင္က ကၽြန္မတို႔ အရမ္းၾကပ္တည္းတယ္။ ကၽြန္မၿပိဳင္ပဲြရွိတိုင္း ေဖေဖအၿမဲလိုက္တယ္။ ပီကင္းအထိ ကၽြန္မတို႔ရထား

စီးသြြားရတယ္။ ပီကင္းေရာက္ေတာ့ ပိုက္ဆံမရွိတာနဲ႔ ေစ်းအေပါဆံုး ေျမေအာက္ထပ္မွာ ကၽြန္မတို႔သားအဖ အခန္း

ငွားအိပ္ၾကတယ္။ ေျမေအာက္ထပ္က စြတ္စိုေမွာင္မည္းေနေတာ့ တံခါးဖြင့္တာနဲ႔ စူးစူးဝါးဝါး အနံ႔ေတြရတယ္။ ပထမ

အႀကိမ္ ကၽြန္မဗိုလ္စဲြေတာ့ ဆုေၾကး (၄ဝဝဝယြမ္)ရတယ္။ ဒီေငြေလးနဲ႔ ၾကာၾကာရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ ဘဲကင္တစ္ျခမ္း

ေလးပဲဝယ္ၿပီး ကၽြန္မတို႔ဂုဏ္ျပဳႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေမႊးႀကိဳင္တဲ့ ဘဲကင္တစ္ျခမ္းေလးကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မ ငိုမိတယ္။ ဒါေတြ

အားလံုးကို ကၽြန္မ သည္းခံႏိုင္ပါခဲ့တယ္။

ကၽြန္မအသက္(၁၅)ႏွစ္ ေဘာလံုးစက်င့္ခ်ိန္ ေဖေဖ စကားတစ္ခြန္းေျပာခဲ့တယ္။ "အေကာင္းဆံုးျဖစ္ခ်င္ရင္ သူတစ္ပါး

ထက္ ပိုေပးဆပ္ရမယ္၊ ပိုစြန္႔လြတ္ရမယ္"တဲ့။ အရင္တုန္းက ေဖေဖဟာ ႏိုင္ငံကိုယ္စားျပဳ ေဘာလံုးသမား၊

ဘတ္စကက္ေဘာ ဒိုင္လူႀကီးတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ စားဖိုမွဴးလုပ္တယ္။ အေကာင္းဆံုး စားဖိုမွဴးအျဖစ္

သတ္မွတ္ခံခဲ့ရတယ္။ မလုပ္ခ်င္ မလုပ္နဲ႔ လုပ္ၿပီဆိုရင္ ပိရမစ္ထိပ္က လူျဖစ္ေအာင္လုပ္လို႔ ကၽြန္မကို ေဖေဖကသူ႔လို

ျဖစ္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုရည္မွန္းခ်က္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ တျခားသူ (၃)နာရီက်င့္တဲ့ ေဘာလံုးကို

ကၽြန္မပိုက်င့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါမွ သူတစ္ပါးကို ေက်ာ္လြန္ႏိုင္မယ္။

ဒီလိုအျပင္ပန္းမခံႏိုင္ရင္ ဒီလမ္းကို ခပ္ေစာေစာစြန္႔ၿပီး တျခားလမ္းကို ေရြးခ်ယ္သင့္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလမ္းကို

ေရြးၿပီဆိုမွေတာ့ လူတိုင္းက ေအာင္ျမင္ခ်င္တာခ်ည္းပဲ။ အပင္ပန္းခံတာက ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ အေျခခံလိုအပ္

ခ်က္ျဖစ္တယ္။ အပင္ပန္းဒဏ္ကို ခံႏိုင္တဲ့လူေတြြက ခ်ဳိၿမိန္တဲ့ ေအာင္ျမင္ျခင္းအသီးအပြင့္ကို စားရမွာ ဧကန္မလဲြပါဘူး။

အမည္ ....... Xiao-Ting Pan (潘晓婷)

တျခားအမည္ ....... Nine ball champion

ေမြးသကၠရာဇ္ ....... ၁၉၈၂ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၅ရက္

ကိုယ္စားျပဳႏိုင္ငံ ....... တရုတ္

အရပ္ ....... ၁၆ဝ cm

ရရွိခဲ့တဲ့ ဆုမ်ား

၁၉၉၈ခုႏွစ္ European Cup အမ်ဳိးသမီးပထမဆု၊

၂ဝဝ၂ခုႏွစ္ အာရွ Number one cup အမ်ဳိးသား အမ်ဳိးသမီးတဲြပထမဆု၊

ဂ်ပန္Osaka ၃၅ႀကိမ္ေျမာက္ အမ်ဳိးသမီးပထမဆု၊

၂ဝဝ၄ခုႏွစ္ ကမာၻ႔အမ်ဳိးသမီး 9ballၿပိဳင္ပဲြ တတိယဆု၊

၂ဝဝ၅ခုႏွစ္ ဂ်ပန္(9ball Championship) အမ်ဳိးသမီး ပထမဆု၊