မွတ္သားစရာေလးေတြပါေနာ္...။

ပင္လယ္ၾကီးဟာ ျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအိုင္ေတြက စီးဆင္း၀င္ေရာက္လာသမွ် ေရေတြအေပၚ အလိုမျပည့္သလို ၊ မီးပံုၾကီး
ဟာ ထည့္လုိက္သမွ် ေလာင္စာေတြအေပၚ အလုိမျပည့္သလို ေလာဘဟာလည္း ရစရာအာရုံေတြ ရစရာပစၥည္း၀တၱဳ
ေတြအေပၚ ဘယ္ေတာ့မွ အလိုမျပည့္ပါဘူး။


-လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသေလာက္ ကိုယ္လုပ္ခဲ့လို႕ ရပိုင္ခြင့္ရွိသေလာက္ ကိုယ္ရခဲ့ျပီးျပီပဲ။ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့တာ၊ မရႏိုင္ေတာ့တာကို
ဘာလို႕ ေမွ်ာ္လင့္တမ္းတျပီး စိတ္ညစ္ေနရမွာလဲ။


-ရသင့္တာထက္ပိုလိုခ်င္ရင္ ရသင့္တာပါ ဆံုးရႈံးတတ္ပါတယ္။ -ေဒါသ ဆိုတဲ့စကားလံုးကိုယ္တိုင္က အျပစ္ လို႕
အဓိပၸါယ္ထြက္ေနေတာ့ ေဒါသသမားတစ္ေယာက္က သူတစ္ပါးအေပၚ အရာရာအျပစ္ျမင္တတ္တာဟာ သိပ္ေတာ့
မဆန္းလွပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတစ္ပါးရဲ႕ အမွား ရံခါ အမွန္ကို အျပစ္ျမင္၊ အျပစ္တင္မယ္ၾကံတုိင္း ငါ့မွာေရာ အမွားလံုး၀
မရွိဘူးလားလို႕ ဆင္ျခင္ႏွလံုးသြင္းႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သူတစ္ပါးရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြအေပၚ သည္းခံခြင့္လႊတ္ႏိုင္စြမ္း တိုးပြား
လာမွာ အမွန္ပါပဲ။


-အမွားဆိုတာ ေမာဟမကုန္ေသးတဲ့ လူသားမွန္သမွ်မွာ အနည္းနဲ႕အမ်ား ရွိတတ္စျမဲပါ။ တစ္ခါတစ္ရံ တမင္ရည္ရြယ္ျပီး
မွားတာရွိသလို တစ္ခါတစ္ရံေတာ့လည္းလံုး၀ မရည္ရြယ္ဘဲ မေတာ္တဆ မွားသြားတတ္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲမွားမွား
မွားတယ္ ဆိုမွေတာ့ မသိလို႕မွားတာပါ။ မသိတဲ့သူရဲ႕အမွားကို သိတဲ့သူက သည္းခံခြင့္လႊတ္ရပါမယ္။ မသိလို႕ မွားတာ
ကို သည္းခံခြင့္လႊတ္ႏိုင္စြမ္းမရွိဘူးဆိုရင္ ကိုယ္လည္း မသိတဲ့သူစာရင္းထဲ ၀င္သြားပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ မသိလို႕
မွားသူထက္ အမွားကို ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္သူက ပိုျပီး မသိရာေရာက္ပါတယ္။


-ေလာကမွာ ကိုယ္ျပဳဆိုးျပီး ႏႈတ္ေျပာေကာင္းတဲ့သူ၊ ကိုယ္ျပဳေကာင္းျပီး ႏႈတ္ေျပာဆိုးတဲ့သူ၊ ကိုယ္ျပဳႏႈတ္ေျပာဆိုးျပီး
စိတ္ထားေကာင္းတဲ့သူ၊ ကိုယ္ျပဳႏႈတ္ေျပာ စိတ္ထားသံုးမ်ိဳးဆိုးတဲ့သူ၊ ကိုယ္ျပဳႏႈတ္ေျပာစိတ္ထား သံုးမ်ိဳးလံုးေကာင္း
တဲ့သူရယ္လို႕ လူငါးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ ေမွာ္ဖံုးေနတဲ့ေရကန္ကို ေတြ႕ရင္ ေမွာ္ေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ အသာဖယ္ျပီး
လက္ခုပ္နဲ႕ေရကို ယူေသာက္ရသလိုပဲ အဆိုးအေကာင္းတြဲေနတဲ့ လူေတြကိုေတြ႕ရင္ အဆိုးကို လ်စ္လ်ဴရႈျပီး အေကာင္း
ကို ႏွလံုးသြင္းႏိုင္ရပါမယ္။ အဆိုးခ်ည္းပဲထင္ရွားေနတဲ့လူေတြကို ေတြ႕ရင္ေရာဂါျပင္းထန္ေနတဲ့ ကူရာမဲ့ ခရီးသြားေဖာ္
တစ္ေယာက္လို႕ သေဘာထားျပီး သနားကရုဏာစိတ္ ေမြးျမဴႏိုင္ရပါမယ္။ အဲဒီလိုဆိုရင္ ဘယ္သူ႕အေပၚမွာမွ ေဒါသ
အျပစ္ မျဖစ္ေတာ့ဘဲ လူသားအားလံုးအေပၚ ေမတၲာသက္၀င္ ခ်စ္ခင္ႏိုင္လာပါလိမ့္မယ္။



ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိကရဲ႕ အႏႈိင္းမဲ့ခ်မ္းသာ စာအုပ္မွ