Friday 12 April 2013
ဘ၀ခရီးႏွင့္ ဓမၼက်င့္စဥ္ - ၁
သို႔
မာလာေရ
မစု သတိရစြာနဲ႔ စာေရးလိုက္တယ္။ မစုကေတာ့ မာလာ့ကို အမာခံတပ္သားလိုပဲ သေဘာထားလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္။ ကဲတရားေၾကာင္း မေျပာခင္ အရင္ဆံုး မစုရဲ႕ခံစားခ်က္ကို အရင္ေ၀ငွဦးမယ္။
လူ႔ရဲ႕သဘာ၀ကိုက တစ္ခါတေလ ကိုယ္မစားဘူးတဲ့ အရမ္းေကာင္းတဲ့ အစားအစာမ်ိဳးမ်ား စားရ ရင္ေလ ကိုယ္ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့လူေတြကို သတိရျပီး ေကြ်းခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလး ေတာ့ ျဖစ္တတ္ၾကတာပဲေနာ္။ မစုလည္း အဲဒီလို feeling ေလးေတြ ငယ္ငယ္ ကတည္းက ခုထိျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ေလ ဒီတရားရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူး အရသာက ဘာနဲ႔မွ ႏႈိင္းျပလို႔မရေအာင္ ေကာင္းလြန္းလို႔ မစုမွာေလ မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ေတြျဖစ္ျပီး ရင္းႏွီးတာေရာ၊ မရင္းႏွီးတာေရာ အကုန္လုံးကို သိေစခ်င္ လိုက္တာ။ ဒါကလည္း မုန္႔လို စားတုန္းခဏျဖစ္တဲ့စိတ္မဟုတ္ဘဲဲနဲ႔ အခ်ိန္ တိုင္း အခ်ိန္တိုင္းမွာျဖစ္ေနေတာ့ နီးစပ္တဲ့လူေတြ၊ ခင္ရာမင္ရာေတြကို အလိုက္ကန္းဆိုးမသိ၊ အရိပ္အကဲၾကည့္မေနပဲ ဇြတ္အတင္းလုပ္ခိုင္းခ်င္ေန တာေပါ့။
မစု ဇြဲေကာင္းတာေတာ့ မာလာအသိဆံုးပါ။ မစုကကိုယ့္ကို အားနာ လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မေကာင္းတတ္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္လိုပဲ သေဘာထားထား အေရး မၾကီးပါဘူး။ တရားလုပ္ျဖစ္သြားရင္ျပီးေရာ။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုပဲ ထင္ထင္ ဂရုမစိုက္ပဲ တိုက္တြန္း အားေပးခ်င္ေနေတာ့တာပဲ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ အံ့ၾသပါတယ္ဆို။ မာလာအေပၚ မစုက ဘာသာေရးသိမ္းသြင္းတယ္လို႔ေတာ့ မယူဆနဲ႔ေနာ္။
မစုက ဘာလို႔တရားအားထုတ္ေစခ်င္သလဲဆိုေတာ့ လူတိုင္းကို ျငိမ္းေအးေစခ်င္လို႔ပဲ။ လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ ေလာကဓံ(၈)ပါးရဲ႕ အထု အေထာင္း၊ အႏွိပ္အစက္ေတြကို မျဖစ္မေန ခံၾကရတာပဲေလ။ အဲလိုခံရေတာ့ အဲဒီအေပၚမွာ စိတ္မထားတတ္ရင္ ပိုျပီးပင္ပန္းမယ္၊ ပိုျပီးဆင္းရဲမယ္။ အကုသိုလ္ေတြပိုျဖစ္ေတာ့ ရလာတဲ့အက်ိဳးေတြက ပိုျပီးဆိုးဖို႔ပဲ ျဖစ္ေတာ့ မွာေပါ့။ တရားအားထုတ္တဲ့ အက်င့္ကေလးရွိထားရင္ အရာရာမွာ ႏွလံုးသြင္း မွန္ျပီး အားလံုးကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္လာမယ္၊ ခံႏိုင္ရည္ေတြ ပိုရွိလာမယ္။ အကုသိုလ္ မျဖစ္ေအာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ထိန္းသိမ္းႏိုင္လာမယ္။ အဲဒီေတာ့ ျငိမ္းေအးမႈ ေတြ ရတာေပါ့။ အဲလို ကြာလာမယ္။ ဒါက ပစၥဳပၸာန္အက်ိဳးကို ေျပာတာေနာ္။
အနာဂတ္အက်ိဳးအေနနဲ႔ ေျပာရဦးမယ္။ လူတိုင္းဟာ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခိ်န္မွာ ေသျခင္းတရားနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရမွာပဲ။ အဲလို ရင္ဆိုင္ရရင္ ေသခါနီး အခ်ိန္မွာရွိတဲ့ စိတ္ကေလးဟာ အေရးအၾကီးဆံုးပဲ။ အဲဒီစိတ္ကို ေသခါနီးမွာ ထိန္းနိုင္ဖို႕က်ေတာ့ ၾကိဳတင္ျပီး ထိန္းတတ္တဲ့အက်င့္ရွိမွသာ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ထိန္းႏိုင္မွာ။ ခုကတည္းက မိမိစိတ္ကို မိမိcontrol လုပ္မထားႏိုင္ရင္ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ငရံ႕ျပာလူးတဲ့စိတ္နဲ႔ ေသရင္ အပါယ္ေလးဘံုကို တန္းေနေအာင္ သြားရမွာေလ။
ဥပမာ- ေဒါသနဲ႔ေသရင္ ငရဲကိုသြား
ေလာဘနဲ႔ေသရင္ ျပိတၱာျဖစ္
ေမာဟနဲ႔ေသရင္ တိရစၧာန္တို႔၊ အသူရကယ္တို႔ ျဖစ္မွာ။
အဲဒီလို ျဖစ္သြားလို႔ကေတာ့ အဲဒီအပါယ္(၄)ဘံုကေန လူ႔ဘ၀ျပန္ ရဖုိ႔က် ခက္ခဲသြားျပီေနာ္။ မစုတို႔ ဘုရားေဟာတစ္ခုရွိတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက ေျမၾကီးကိုလက္မနဲ႔ေကာ္ျပီး ေျမၾကီးေပၚကေျမမွဳန္႔နဲ မဟာပထ၀ီေျမၾကီး ပမာဏ ဘယ္ဟာကပိုၾကီးသလဲလို႔ ေမးဘူးတယ္ေလ။ မဟာပထ၀ီေျမၾကီးက အတိုင္းအဆမရွိေအာင္ က်ယ္ေျပာတာေပါ့။ အဲလိုပဲတဲ့ လူေတြေသရင္ေလတဲ့ အဲဒီေျမၾကီးထုေလာက္ရွိတဲ့ လူေတြက အပါယ္(၄)ဘံုကို ေရာက္ၾကျပီး လက္သည္းခြံေပၚက ေျမမွဳန္႔ေလးေလာက္ကပဲ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာျပည္ကို ေရာက္ပါတယ္တဲ့။ ဒါဟာဘုရားရဲ႕ဥာဏ္ေတာ္နဲ႔မို႔ သိႏိုင္တာ ေနာ္။ ကဲ..စဥ္းစားသာၾကည့္ေတာ့။
ဒါေၾကာင့္ အခု လူဘ၀ရေနျပီ ျဖစ္ၾကတဲ့လူေတြတိုင္း လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ ဖို႔ ႀကိဳးစားရမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ေနာ္။အဲလိုေရး လို႔ မစုက ဘာၾကီးမို႔လဲလို႔ေတာ့ မထင္လိုက္နဲ႔ေနာ္။ မစုက အခုမွသိျပီးေၾကာက္တတ္တဲ့ အေနအထား ပဲရွိ ပါေသး တယ္။ မစုရဲ႕အက်င့္က ကိုယ္တစ္ခုခုကို သိရရင္ သူမ်ားကိုလည္း ကိုယ့္နည္းတူ သိေစခ်င္လိုက္တာပဲ။ အဲဒီေတာ့ မစု စဥ္းစားတယ္ေလ။ ဒါဆို အဲဒီ ဒုကၡေတြက လြတ္ေျမာက္ႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းရွိကို ရွိရမယ္ေပါ့။ ဒါနဲ႔ စူးစမ္းတယ္။ ေလ့လာတယ္။ လက္ေတြ႕လုပ္ၾကည့္တယ္။ လက္ေတြ႕ ေကာင္းက်ိဳးေတြကို ခံစားႏိုင္တဲ့အခါမွ ေၾသာ္..လူတိုင္းကို သိေစခ်င္၊ က်င့္ေစ ခ်င္လိုက္တာ ဆိုတဲ့ စိတ္ေတြတဖြားဖြားျဖစ္ေပၚ လာရတာမို႕ ဒီစာေလးက ေနပဲမစုသေဘာထားေလးကို အရင္ဆံုး မိတ္ဆက္ ေပးလိုက္ပါတယ္။
ကဲ…ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ။ နည္းလမ္းကေတာ့ ေနာက္ေန႔မွ ဆက္ႀကတာ ေပါ့ေနာ္။
မွတ္ခ်က္။ ။ စကၤာပူတြင္ေက်ာင္းတက္ေနေသာ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ ညီမေလးတစ္ဦးျဖစ္သူ မာလာ့အား ေရးသားေပးပို႔ မွ်ေ၀မိေသာ ဓမၼစာေပမ်ားအား ျပန္လည္မွ်ေ၀လုိက္ပါသည္။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment