""ျပန္ခဲ႔ပါေတာ႔ သားေတာ္ ေမာင္ပဥၨင္းဘုရား""

စာေပပရိယတ္ ၊ က်မ္းဂန္တတ္မွ

ျမင္႔ျမတ္ေပမည္ ၊ ၾကံေတြးရည္၍

ထုိဤ ျမဳိ႔သုိ႔ ၊ သားေတာ္ပုိ႔သည္

လြမ္းလုိ႔ ေနရပါတယ္ဘုရား။

အခုဆုိရင္ကား ၊ ၿမဳိ႕တက္သြားတာ

ၾကာလည္းၾကာၿပီ-

စာေတြအမ်ားႀကီး ၊ တတ္လုိ႔ေနေရာေပါ့--။


ဖခမည္းႏွင္႔ ၊ သားၾကီးမယ္ေတာ္

ေန႔စဥ္ေမွ်ာ္၍.........

ေပၚလာလိမ္႔ႏုိး ၊ လာလိမ္႔ႏုိးျဖင္႔

လက္ခ်ဳိးေရတြက္ ၊ ေနရပါတယ္ဘုရား။


ေျမးသားႏုေထြး ၊ ငယ္ႏုေသးသည္႔

ကေလးအမ်ား ၊ ေခ်ာင္းၾကဳိၾကားမွာ

ငါးရွာ,ဖားရုိက္ ၊ ကစားလုိက္ႏွင္႔

ငယ္ခုိက္ခ်ိန္ေလး ၊ စာႏွင္႔ေ၀းသည္

ေတြးတုိင္း ရင္ေလးေနမိပါတယ္ဘုရား.....


ရပ္သူရြာသား ၊ လူအမ်ားမွာ

တရားေရေအး ၊ တုိက္ေကၽြးမည္႔သူ

မရွိမူ၍ ၊ လူသည္ လူ႔အသိ

မရွိၾကေတာ႔ပါဘုရား.........၊


သားေတာ္ငယ္ေပါင္း ၊ ရြာကေက်ာင္းမွာ

ေက်ာင္းသားကုိပင္ ၊ မေတြ႔ျမင္ခဲ႔

ကုိရင္ဘယ္မွာ ျဖစ္ထြန္းပါလိမ္႔...။ ။

သာမေဏ၀ါ၀င္း ၊ မရွိကင္းေသာ္

ပဥၨင္းဘယ္မွာ ၊ ျဖစ္ထြန္းပါလိမ္႔

ပင္မွာသက္သက္ ၊  ခက္လက္မျဖာ

သာသနာလွ်င္ ၊ ေရာင္၀ါမလင္းႏုိင္ေတာ႔ပါဘုရား။


သာသနာရင္းျမစ္ ၊  ေတာကျဖစ္လွ်က္

ေတာပစ္ ျမဳိ႔ေပၚ ၊ သားေတာ္ေပ်ာ္က

ေတာ္မေတာ္ပင္ ၊  ၾကံေတြးဆင္၍

လွ်င္လွ်င္ျမန္ျမန္ ၊ ေတာရပ္ထံသုိ႔

ျပန္ခဲ႔ပါေတာ႔ သားေတာ္ ေမာင္ပဥၨင္းဘုရား........