စုေတျခင္းႏွင့္ စုေတခါနီးအာရုံနိမိတ္ထင္ပံု

စုေတျခင္း(ေသပံုေသနည္း)
သတၱ၀ါတုိ႔ စုေတေသဆံုးၾကရာ၌ ေသျခင္းအမ်ိဳးအစားေလးပါးတုိ႔တြင္ တစ္ပါးပါးျဖင့္ ေသဆံုးၾကရ၏။ အသက္တမ္းကုန္၍ ေသျခင္း(အာယကၡယ)၊ ကံ၏ အစြမး္ကုန္၍ ေသျခင္း(ကမၼကၡယ)၊ အသက္တမ္း ကံစြမ္းႏွစ္ပါးစံုကုန္၍ ေသျခင္း(ဥဘယကၡယ)၊ ၾကား၀င္ျဖတ္ေတာက္တတ္ေသာ ကံတမ်ိဳး (ဥပဃာတကကံ)ေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ ေသျခင္း(ဥပေစၦဒက) တုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။

ကံစြမ္းမကုန္ေသးခင္မွာပင္ သတၱ၀ါတုိ႔သည္ အခ်ိန္ကာလပိုင္းျခား သတ္မွတ္ထားေသာ သက္တမ္း၏ ကုန္ဆံုးေလသျဖင့္ ေသရျခင္းသည္ အာယကၡယမရဏမည္၏။ မီးစာကုန္သျဖင့္ မီးျငိမ္းရသည္ႏွင့္ တူ၏။

အားနည္းေသာ ကံေၾကာင့္ ျဖစ္လာရေသာ သတၱ၀ါတုိ႔သည္ သက္တမ္း မကုန္ေသးဘဲလ်က္ ကံကုန္၍ ေသရျခင္းမ်ိဳးသည္ ကမၼကၡယမရဏမည္၏။ ဆီခန္း၍ မီးျငိမး္ရသည္ႏွင့္ တူ၏။

အသက္တမ္းလည္းကုန္ ကံစြမ္းလည္းကုန္၍ ေသရျခင္းသည္ ဥဘယကၡယမရဏမည္၏။ မီးစာကုန္ ဆီခန္း၍ မီးျငိမ္းရျခင္းမ်ိဳးႏွင့္ တူ၏။

အသက္တမ္းလည္းရွိ။ ကံအစြမ္းလည္းရွိေသးလ်က္ႏွင့္ပင္ ေရွးေရွးဘ၀တုိ႔၌ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ဥပဃာတကာကံေၾကာင့္ လည္းေကာင္း အနာဆုိးေရာဂါဆုိး ရရွိ ေတြ႕ၾကံဳရ၍ ေသရျခင္း၊ ကားတုိက္ မုိးၾကိဳးထိ လူသတ္ခံရ၍ ေသရျခင္း၊ မီးေဘး၊ ေရေဘး၊ လက္နက္ေဘးတို႕ေၾကာင့္ ေသရျခင္း စသည္မ်ားသည္ ဥပေစၦဒက မရဏမည္၏။ ဥပေစၦဒကကံေၾကာင့္ ေသရျခင္းဟုလည္း ေခၚဆုိၾကသည္။ မီးစာလည္းရွိ ဆီလည္းရွိပါေသးလ်က္ ေလျပင္းတုိက္၍ တမင္ျငိမ္းသတ္၍ ဆီမီးေတာက္ ျငိမ္းျခင္းႏွင့္ တူသည္။

စုေတခါနီးအာရုံနိမိတ္ထင္ပံု
အထက္ပါေသျခင္းေလးပါးတုိ႔တြင္ တပါးပါးေၾကာင့္ စုေတရသူတို႔အား စုေတခါနီးေသငယ္ေဇာႏွင့္ ေျမာေနသာအခါ၌ ကံ၊ ကမၼနိမိတ္၊ ဂတိနိမိတ္ အာရုံသံုးပါးတြင္ အာရုံတစ္ပါးပါး ထင္ျမင္လာတတ္သည္။ သတၱ၀ါတုိ႔သႏၱာန္၌ ကံအမ်ားအျပား ရွိေနရကာ ေရာက္ရမည့္ေနာက္ဘ၀သစ္၌ ပဋိသေႏၶကို ျဖစ္ေစႏုိင္ေသာ ပဋိသေႏၶက်ိဳး ေပးဖို႔ရာ အခြင့္သာေသာ ကုသိုလ္၊ သို႔မဟုတ္ အကုသုိလ္ကံ တစ္ပါးပါးသည္ ကံအမ်ားထဲမွ ေရွ႕ရူ၍ စိတ္ထဲ၌ ေပၚလာတတ္သည္။ ဤသို႕ ျဖစ္သည္ကိုပင္ ကံနိမိတ္ ထင္သည္ဟု ေခၚ၏။

ထုိကံကို ျပဳလုပ္စဥ္အခါတုန္းက ေတြ႕ၾကံဳရသမွ် ရူပ - သဒၵ - ဂႏၶ - ရသ - ေဖာ႒ဗၺ - ဓမၼ ဟူေသာ အာရုံေျခာက္ပါးတုိ႔တြင္ တပါးပါးသည္ ကမၼနိမိတ္ ျဖစ္သည္။ ကုသုိလ္ အကုသုိလ္ကံကို ျပဳလုပ္စဥ္အခါက ျပဳလုပ္ရေသာ အာရုံမ်ားျဖစ္သည့္ ဘုရားေက်ာင္းကန္ ေစတီပုထုိး၊ ပန္း၊ ဆီမီး၊ သားငါး၊ ၾကက္၀က္၊ ဓားလွံလက္နက္ စေသာ ထုိအာရုံမ်ားကို ကမၼနိမိတ္ဟု ေခၚသည္။ ထုိအာရုံတုိ႔ စိတ္ထဲ၌ ထင္လာသည္ကို ကမၼနိမိတ္ထင္သည္ ဟု ေခၚ၏။

မိမိလာေရာက္ရေတာ့မည့္ ဘံုဘ၀ ဂတိ၌ ေတြ႕ၾကံဳရလတၱံ႕ေသာ အာရုံမ်ားကို ဂတိနိမိတ္ဟုေခၚသည္။ ေသငယ္ေဇာႏွင္ ့ေျမာေနသူအား မိမိလာေရာက္ရေတာ့မည့္ ဘ၀သစ္ႏွင့္ တုိက္ရုိက္ပတ္သက္ေသာ အာရုံမ်ား၊ ထိုဘ၀၌ ေတြ႕ၾကံဳရမည့္ အသံုးအေဆာင္ အေျခြအရံဟူေသာ အာရုံမ်ား ထင္ျမင္လာတတ္သည္။ လူ႔ဘံုသြားရမည့္သူျဖစ္လွ်င္ ေတာ ေတာင္ ျမစ္ကမ္းမ်ား၊ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ရမည့္သူူျဖစ္လွ်င္ နတ္ဗိမာန္၊ နတ္သမီး၊ နတ္သား၊ နတ္ရထား၊ ဥယ်ာဥ္ပေဒသာပင္ စသည္တုိ႔ ထင္ျမင္လာတတ္ၾကသည္။ ဤသို႔ ထင္လာသည္ကို ဂတိနိမိတ္ထင္သည္ဟု ေခၚ၏။


ဤသို႔ မိမိျပဳခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ ကံအားေလ်ာစြာ ကံ ကမၼနိမိတ္၊ ဂတိနိမိတ္သည္ ေသခါနီးကာလတြင္ ထင္ျမင္လာျမဲျဖစ္သည္။ ကုသုိလ္ကံ က အက်ိဳးေပးေတာ့မည္ျဖစ္လွ်င္ ေကာင္းေသာ အာရုံမ်ားထင္လာေသာေၾကာင့္ ထုိအာရုံကို အာရုံျပဳလ်က္ ျဖဴစင္ၾကည္လင္ေသာ ကုသိုလ္စိတ္အစဥ္ ျဖစ္ေနသည္။ အကုသိုလ္ကံ က အက်ိဳးေပးေတာ့မည္ျဖစ္လွ်င္ မေကာင္းေသာ အာရုံဆုိးမ်ား ထင္လာေသာေၾကာင့္ ထိုအာရုံဆုိးကို အာရုံျပဳလ်က္ ညစ္ႏြမ္းေသာ မၾကည္လင္ေသာ အကုသုိလ္စိတ္အစဥ္ျဖစ္ေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကြ်မ္းက်င္ေသာ သူနာေစာင့္မ်ားသည္ လူနာ၏မ်က္ႏွာကို ၾကည့္၍ ေရာက္ရမည့္ဂတိကို သိႏုိင္ၾကသည္။

ထိုသို႔ နိမိတ္ထင္လာမူသည္ ကံစြမ္းေၾကာင့္ ထင္မူရွိသကဲ့သို႔ပင္ ေဆြမ်ိဳးမိတ္ေဆြတုိ႔ ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္ ေပးမူေၾကာင့္လည္း ထင္တတ္သည္။ ဒု႒ဂါမဏိမင္းၾကီးကဲ့သို႔ မိမိေန႕စဥ္ျပဳလုပ္ေသာ ကုသုိလ္မ်ားကို စာအုပ္တြင္ေရးမွတ္၍ အနီးအပါးရွိသူမ်ားက ဖတ္ၾကားေပးသင့္သည္။ မိမိေန႕စဥ္ အားထုတ္ခဲ့ေသာ အာစိဏၰကံကုသုိလ္မူမ်ားကို သတိရ ေအာက္ေမ့ေနရမည္။ သမထ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာပြားမူမ်ားကို သတိထား ရူမွတ္ေနရမည္။ အနီးအပါးရွိသူမ်ားကလည္း ဘုရားရွိခိုး၊ ပရိတ္ရြတ္၊ တရားဓမၼရြတ္ဖတ္၊ ေၾကးစည္ထု၊ ဆီမီး ပန္း စသည္ ကုသုိလ္မူမ်ားကို ေသခါနီးေသာသူ ၾကားေအာင္ ျမင္ေအာင္ သတိရေအာင္ ေျပာဆုိ ျပဳလုပ္ေပးေနရမည္။ ငိုယိုမူ၊ အက်ိဳးမဲ့စကားမ်ား ေျပာေနမူ၊ ဆဲဆုိရန္ျဖစ္မူ စသည့္ အကုသိုလ္ဘက္ စိတ္ညြတ္ေစမည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကို လံုး၀ေရွာင္ၾကဥ္ရမည္။

ေသခါနီးသူ၏ စိတ္တုိ႔သည္ ထုိသို႔ထင္လာေသာ အာရုံ၌သာ တရစ္၀ဲ၀ဲ ညြတ္ကိုင္းေနတတ္သည္။ ေဖာ္ျပချဲ့ပီးသည့္အတုိင္း သုဂတိဘံုသို႔ သြားလတၱံ႔ေသာ သူအား ကုသုိလ္ႏွင့္ဆုိင္ေသာ ေကာင္းျမတ္ေသာ နိမိတ္အာရုံတုိ႔ ထင္လာတတ္သည္။ ထုိအခါ မ်က္ႏွာအမူအရာ ရႊင္ျပၾကည္လင္ေနတတ္သည္။ ဒုဂၢတိဘံုသို႔ သြားလတၱံ႕ သူ႔အား အကုသိုလ္ႏွင့္ဆုိင္ေသာ နိမိတ္ဆုိးအာရုံဆုိးတုိ႔ ထင္လာတတ္သည္။ ထိုအခါ မ်က္ႏွာအမူအရာသည္ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕ ေနတတ္သည္။ တခါတရံ ပါးစပ္ကပင္ အလန္႕တၾကား ေအာ္ဟစ္တတ္သည္။

ထုိသို႔ မေကာင္းေသာ အာရုံဆုိးတုိ႔ ၀င္လာပံုကို ေတြ႕ျမင္ၾကလွ်င္ အထက္ပါအတုိင္း ေကာင္းေသာ အာရုံသို႔ ေျပာင္းလဲသြားရန္ အနီးရွိသူတုိ႔က ျပဳလုပ္ေပးရမည္။ ဤအခ်ိန္သည္ မိတ္ေဆြေကာင္းရွိရန္ အလုိအပ္ဆံုးအခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ဘ၀ကူးေကာင္းမြန္ေရးအတြက္ အထူးေဆာင္ရြက္ေပးရမည္။

မရဏသႏၷေဇာႏွင့္ ေျမာေနသူူသည္ မိမိအာရုံ၀ယ္ ထင္ျမင္လာသမွ်ကို အာရုံဖမ္းယူေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ေပၚလာသမွ်အာရုံမ်ားကို ဆြဲယူေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ဘ၀သစ္၌ စိတ္အစဥ္ ညြတ္ကိုင္းေနသည္။ ခရီးသြားမည့္သူသည္ သြားရမည့္ အရပ္သို႔ စိတ္အစဥ္ ညြတ္ေနသကဲ့သို႔တည္း။ ဘ၀သစ္၌ ပဋိသေႏၶက်ိဳးကို ေပးမည့္ ကံတရားသည္ ေရွးဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာက ျပဳခဲ့ေသာ ကံေဟာင္း ျဖစ္ေစကာမူ ယခုပင္ ျပဳလုပ္ေနရသလုိ စိတ္ထဲ၌ ထင္ေယာင္ ျမင္ေယာင္ လာသည္။ ထုိသို႔ ထင္လာျခင္းမွာ မည္သူ၏ ဖန္တီးမူေၾကာင့္မွ်မဟုတ္ေပ။ မိမိျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ကံအစြမ္းေၾကာင့္ပင္ ထင္လာျခင္းျဖစ္ေပသည္။

သတၱ၀ါတစ္ဦးသည္ စုေတရန္ အလြန္႕အလြန္ နီးကပ္ေနေသာ(ေသခါနီး) ကာလ၌ စိတ္အစဥ္၀ယ္ မရဏသႏၷေဇာစိတ္ငါးၾကိမ္ျဖစ္၏။ ပဥၥမေဇာျဖစ္ျပီးေနာက္၌ စုတိစိတ္ျဖစ္၏။ ထုိစုတိစိတ္သည္ ဤဘ၀ ပဋိသေႏၶတည္စက ပါရွိလာေသာ ကမၼဇရုပ္မ်ားႏွင့္ ျပိဳင္တူခ်ဳပ္သည္။ ထုိစုတိစိတ္ႏွင့္ ကမၼဇရုပ္ ခ်ဳပ္သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ပစၥဳပၸန္ဘ၀ ကုန္ဆံုးသြားသည္။ ထုိအခ်ိန္ကို စုေတသည္ဟု ဆုိၾကသည္။ စိတၱဇရုပ္၊ အာဟာရဇရုပ္တုိ႔လည္း မေရွးမေႏွာင္းပင္ ခ်ဳပ္ၾက၏။ ဘ၀တစ္ခု ခ်ဳပ္ဆံုးေလေတာ့သည္။