အိပ္ေဆးမတုိးတဲ့ ဒီလိုညမ်ိဳးမွာ
ေတြးလိုက္တုိင္းး သီကံုးမရတဲ့ ကဗ်ာေတြနဲ့
ငါတစ္ေယာက္ထဲမိုးလင္းးတဲ့ထိ
စီခ်စရာ စကားးလံုးမရွိဘူး......
လင္းထိန္ေနတဲ့ မီးေရာင္ေအာက္မွာ
ပြင့္ထြက္လာမယ့္ ခံစားခ်က္ေတြက
ေသဆံုးေနသလား......တိတ္ဆိတ္မွုကိုအေဖာ္ျပဳလ်က္..
နာက်င္မွု..... အထီးက်န္မွုေတြက အလြမ္းကိုဖန္ဆင္းေတာ့
ဒီည အလြမ္းပန္းခ်ီကားးက ေမွာင္သထက္မိုက္လာတယ္။..။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
တစ္ေန့တာ ျဖစ္တည္သမွ်ကို
ေလာကဓံအေနနဲ့ ျပန္သံုးသပ္မိေတာ့
ဟန္ေဆာင္မွုကို တန္ဆာဆင္တဲ့
သကာစကားးေတြ နားထဲအလိုလိုၾကားေယာင္လာတယ္..
ေ၀ဒနာဆိုေပမယ့္ ဒဏ္ရာလိုေသြးမထြက္ေတာ့
နာပါတယ္ဆိုျပီး မေၾကညာရဲဘူးေလ...
နင္ေပ်ာ္ေနရင္ ငါေက်နပ္ပါတယ္...
ငါအဆင္ေျပရင္ ငါေရာင့္ရဲနုိင္ပါတယ္...
အေၾကာင္းျပခ်က္မဲ့ င့ါကိုစြန့္ပစ္လဲ
နင့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုတည္းအတြက္မို့
လွည့္မၾကည့္ဘဲ ရဲရဲ၀့ံ၀့ံ ဆက္ေလွ်ာက္သြားပါ။.။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
အစထဲက ငါဆိုတာ တစ္ေယာက္ထဲေနသားက်ျပီးသားပါ.
အခ်စ္ဆိုတာေၾကာင့္ လြမ္းတတ္..ေဆြးတတ္..
တမ္းတတတ္ေပမယ့္.........
ေနာက္ဆို သံေယာဇဥ္ကို မက္ေမာမိတဲ့
နားလည္မွဳနဲ့ ေဖးမ ခ်င္တဲ့ ငါ့ရဲ့လက္ေတြကို
ေသြးခ်င္းခ်င္းနီရဲေနေအာင္ ငါကိုယ္တုိင္ဒဏ္ခတ္ထားမယ္။.။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
No comments:
Post a Comment