ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔ရဲ႕ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ကပိလ၀တ္ျပည္ သုေဒၶါဓနမင္းျမတ္၏သားေတာ္
သိဒၶတၳမင္းသားဟာ ေဒ၀ဒဟျပည့္ရွင္ သုပၸဗုဒၶမင္း၏သမီးေတာ္ ယေသာ္ဓရာေဒ၀ီႏွင့္ လက္ထပ္ၿပီး
လွ်င္ မင္းသမီးေပါင္းေလးေသာင္း အေျခြအရံမ်ားႏွင့္တကြ ႀကီးက်ယ္ေသာ မင္းစည္းစိမ္ကို ခံစား
ေတာ္ မူပါတယ္။
အဲဒီလို ကာမဂုဏ္အာရံုမ်ားျဖင့္ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနစဥ္ တစ္ေန႔ေသာအခါ ဥယ်ာဥ္ေတာ္သို႔ အေျခြအ
ရံမ်ားႏွင့္တကြ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ေတာ္ မူပါတယ္။ အဲဒီအခါ လမ္းခုလပ္မွာ သူအိုကို ေတြ႕ျမင္ရတာနဲ႔
သံေ၀ဂျဖစ္ၿပီး အဲဒီအရပ္မွပဲ ျပန္လွည့္လာခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထြက္တဲ့အခါလည္း သူနာကို
ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္မွာ သူေသကို ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ အဲဒီလို ေတြ႕ျမင္ရတဲ့ အခါမ်ား
မွာလည္း သံေ၀ဂျဖစ္ၿပီး အဲဒီအရပ္မွပဲ ျပန္လွည့္လာခဲ့ပါတယ္။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ စတုတၳအႀကိမ္ ဥယ်ာဥ္ေတာ္သို႔ ထြက္တဲ့အခါမွာ ရဟန္းကိုေတြ႕
ျမင္ရပါတယ္။ အဲဒီရဟန္းထံမွ ရဟန္းျပဳၿပီး ကုသိုလ္တရားရွာေနတဲ့အေၾကာင္းကို ၾကားရတဲ့အခါမွာ
လူ႕ေဘာင္မွထြက္၍ ရဟန္းျပဳၿပီးေတာ့ အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္းကင္းတဲ့ တရားကိုရွာဖို႔ ေကာင္းျမတ္
တဲ့အႀကံအစဥ္ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ မအို၊ မနာ၊ မေသတဲ့တရားကို မိမိကိုယ္တိုင္ ရေအာင္ရွာၿပီးေတာ့
သတၱ၀ါအမ်ားအား အဲဒီ မအို၊ မနာ၊ မေသတဲ့တရားကိုရေအာင္ ေဟာၾကားညႊန္ျပဖို႔ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္
ခ်က္နဲ႔ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အႀကံအစည္ပါပဲ။
အဲဒီေန႔ အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္မွာပဲ ဘုရားအေလာင္းေတာ္၏ ၾကင္ယာေတာ္ျဖစ္တဲ့ ယေသာ္ဓရာ
ေဒ၀ီက သားေတာ္ကို ဖြားျမင္ပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းကိုၾကားေတာ့ “လ ကိုဖံုးကြယ္တဲ့ ရာဟုသဖြယ္
ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္၊ အေႏွာင္အဖြဲ႕ျဖစ္ေပၚလာတယ္ ” လို႔ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ညည္းညဴေျပာဆို
မိပါတယ္။ အဲဒီစကားကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့ ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဒနမင္းႀကီးက ဘုရားအေလာင္း
ေတာ္အား ေတာမထြက္ႏိုင္ေအာင္ ရာဟုကဲ့သို႔ပင္ ဖမ္းယူထားတဲ့ သားေတာ္ကေလး ျဖစ္ပါေစဆိုတဲ့
ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အဲဒီ သားေတာ္ကေလးအား ရာဟုလာလို႔ အမည္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္က ေလာကထဲ မေပ်ာ္မေမြ႕ၿငီးေငြ႕တာနဲ႔ အဲဒီညဥ့္မွာ တီး
မွဳတ္၊ ကခုန္ၿပီး ေဖ်ာ္ေျဖေနၾကတဲ့ ကေခ်သည္မေတြကိုေတာင္ မရွဳစားေတာ့ဘဲ ညဥ့္ဦးေစာေစာကပင္
စက္ေတာ္ေခၚ၍ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ ကေခ်သည္မေတြကလည္း အဲဒီေနရာမွာပဲ အိပ္လိုက္ၾကတယ္၊
ဘုရားအေလာင္းေတာ္က အိပ္ရာမွႏိုးလာလို႔ ၾကည့္ရွဳလိုက္တဲ့အခါမွာ အတံုးအရံုးနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကတဲ့
ကေခ်သည္မေတြကို ျမင္ရေတာ့ သူေသေကာင္ေတြလို ထင္ျမင္တဲ့ အသုဘသညာ ျဖစ္ေပၚလာၿပီး
ေတာ့ သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္မွာ က႑ကဆိုတဲ့ မဂၤလာျမင္းေတာ္ကိုစီးၿပီး ေနာက္ေတာ္ပါ ဆႏၷအမတ္ႏွင့္
တကြ ေတာထြက္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
အေနာ္မာျမစ္သို႔ ေရာက္တဲ့အခါ အဲဒီျမစ္ရဲ႕ သဲေသာင္ျပင္ေပၚမွာ ဆံမုတ္ဆိတ္ေတာ္မ်ားကို
ပယ္ၿပီးေတာ့ ဃဋီကာရျဗဟၼာကပ္လွဴတဲ့ သကၤန္းကို ၀တ္ရံုၿပီး ရဟန္းျပဳေတာ္မူခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီတုန္း
က ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ ၂၉ ႏွစ္ ရွိပါတယ္။ ေပ်ာ္ေမြ႕ဖြယ္အေကာင္းဆံုး
အရြယ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို အရြယ္ေကာင္းတုန္းမွာ ထီးနန္းစည္းစိမ္ေတြနဲ႔ ယေသာ္ဓရာအစရွိေသာ
မိဖုရား အေျခြအရံေတြကို ငဲ့ကြက္ျခင္းမရွိဘဲ ေတာထြက္ရဟန္းျပဳေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
{မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကို ကိုးကားေရး
သားပါသည္။}
ဦးသိန္းေ၀။
No comments:
Post a Comment