လူတိုင္းလူတိုင္းသည္ လူ႕ေလာကအလယ္တြင္ တင့္တင့္တယ္တယ္ ျပည့္ျပည့္စံုစံုႏွင့္
ေနခ်င္ၾက၏။ ထိုသို႔ေနႏိုင္ဖို႔ရန္ စီးပြားဥစၥာ ရွာေဖြမွဳကို ျပဳၾကရသည္ခ်ည္း ျဖစ္ပါ၏။ လူသား
မ်ားအေနျဖင့္ အေသြးအသားခႏၶာရုပ္ႀကီး ရွင္သန္တည္ၿမဲေနေသးသမွ် စား၀တ္ေနေရး ဟူ
ေသာ စာလံုးသည္ စီးပြားေရးပင္စည္ႀကီးအေပၚ အမွီျပဳလ်က္ ရွိပါ၏။ စီးပြားေရးပင္စည္ႀကီး
ႀကံ႕ခိုင္ဖြံ႕ၿဖိဳးလွ်င္ အေရးသံုးပါးတြင္ လူတစ္လံုးသူတစ္လံုးျဖစ္မည္။ စီးပြားေရးပင္စည္ႀကီး ညွိဳး
ေရာ္ေျခာက္ေသြ႕လွ်င္ အေရးသံုးပါးတြင္ ဆင္းရဲႏံုခ်ာပါမည္။ လူလံုးမလွ ျဖစ္ပါမည္။
ရုပ္၀ါဒီအခ်ိဳ႕က ဘာသာတရားသည္ ဘိန္းႏွင့္တူသည္ဟု ဆိုၾက၏။ ဘိန္းစြဲသြားေသာ
သူသည္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေရးလမ္း ပိတ္သကဲ့သို႕ ဘာသာေရးလိုက္စားသူမ်ားသည္ ႀကီးပြား
ခ်မ္းသာေရးလမ္းကို ပိတ္ဆို႔ေစသည္ဟု စြတ္စြဲေျပာဆို ေရးသားၾက၏။ ဤသို႔ေျပာဆိုေရးသား
ျခင္းသည္ ဗုဒၶ၏ ဓမၼေဒသနာမ်ားကို ေသခ်ာမေလ့လာမိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။
ဗုဒၶသည္ အႏုအရင့္မခြဲဘဲ ေတြ႕သမွ်လူတိုင္းကို အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱခ်ည္း ေဟာၾကား
ေနသည္ မဟုတ္ေပ။ ႏုလွ်င္ ႏုေသာတရား၊ ရင့္လွ်င္ ရင့္ေသာတရားကို “ အာသယာႏုသယ
ဉာဏ္ ” ျဖင့္ၾကည့္ကာ ခြဲျခား ေဟာၾကားေပးေလ့ရွိပါ၏။ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေၾကာင္း သမၸဒါတ
ရားေလးပါးကို ဗုဒၶသည္ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္ “ အဌကနိပါတ္၊ ဒီဃဇာဏုသုတ္ ” ၌ ေဟာၾကား
ေတာ္မူခဲ့ပါ၏။
တစ္ေန႔တြင္ ဒီဃဇာဏု အမည္တြင္ေသာ ေကာလိယမင္းသားသည္ ဘုရားရွင္ကို ရွိခိုး
ၿပီး ယခုလိုေလွ်ာက္ထား၏။ “ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ တပည့္ေတာ္သည္
အာရံုငါးပါး ကာမဂုဏ္တရားကို ခံစားၾကေသာ လူတို႔ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ သားမယားတို႔ျဖင့္ က်ဥ္း
ေျမွာင္းေသာ အိပ္စက္ရာေနရာတို႔၌ ေနၾကရပါကုန္၏။ ကာသိတိုင္း၌ျဖစ္ေသာ စႏၵကူးနံ႔သာ
တို႔ကို သံုစြဲေနၾကပါကုန္၏။ ပန္းနံ႔သာတို႔ကိုလည္း ပန္ဆင္သုတ္လိမ္း ေနၾကပါကုန္၏။ ေရႊေငြ
ပစၥည္းဥစၥာ ရတနာတို႔ကိုလည္း သာယာကိုင္တြယ္ ေနၾကပါကုန္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္၌လည္း
ႀကီးပြားခ်မ္းသာ၊ တမလြန္၌လည္း ႀကီးပြားခ်မ္းသာေၾကာင္းကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါဘုရား။”
ထိုသို႔ ေလွ်ာက္ထားလာသူကို ဗုဒၶက သူအလိုရွိသည့္အတိုင္း ႀကီးပြားခ်မ္းသာေၾကာင္း
တရားကို ေဟာၾကားေတာ္ မူပါ၏။ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေၾကာင္းမွာ===
၁။ ဥဌာနသမၸဒါ =ထၾကြလံုလ ၀ီရိယျဖင့္ ဥစၥာစည္းစိမ္ကို ရွာေဖြရမည္။ အက်ယ္အားျဖင့္
က။ မိမိ၏ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း၌ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာျခင္း။
ခ။ မပ်င္းမရိ ထၾကြလံုလ၀ီရိယရွိျခင္း။
ဂ။ လုပ္ငန္း၌ စူးစမ္းဆင္ျခင္ႏိုင္ေသာ ဉာဏ္ပညာရွိျခင္း။
ဃ။ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ျပဳလုပ္ျခင္း။
င။ ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳ၍ စီမံညႊန္ၾကားႏိုင္ျခင္း။
၂။ အာရကၡသမၸဒါ =မကုန္သင့္တာ မကုန္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္မွဳႏွင့္ ျပည့္စံုရမည္။
၃။ ကလ်ာဏမိတၱသမၸဒါ=မိတ္ေဆြေကာင္း ရွိရမည္။
၄။ သမဇီ၀တသမၸဒါ=အ၀င္အထြက္ မွ်တေအာင္ သံုးစြဲတတ္ရမည္။ တို႔ျဖစ္ပါ၏။
ဥဌာနသမၸဒါႏွင့္ ဆက္စပ္၍ လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္လိုသူတိုင္း က်င့္သံုရမည့္ ဘာ၀နာ ေလးခ်က္ရွိ၏။ ထိုေလးခ်က္မွာ==
၁။ စိရကာလဘာ၀နာ = ၾကာျမင့္စြာ ျပဳလုပ္ျခင္း။
၂။ နိရႏၱ ဘာ၀နာ = မျပတ္ ျပဳလုပ္ျခင္း။
၃။ နိရ၀ေသသဘာ၀နာ = အစြမ္းကုန္ ျပဳလုပ္ျခင္း။
၄။ သကၠစၥ ဘာ၀နာ = လုပ္ငန္းအေပၚ ေလးစားစြာ ျပဳလုပ္ျခင္းတို႔ပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ဤအခ်က္
တို႔ျဖင့္အညီ ႀကိဳးစားပါက ေအာင္ျမင္ႀကီးပြားေၾကာင္း ဗုဒၶက ေဟာၾကားထားပါတယ္။
{ဒကၡိဏာရံုဆရာေတာ္ႀကီး၏ ႀကီးပြားခ်မ္းသာလိုေသာ္ႏွင့္ ေမတၱာရွင္( ေရႊျပည္သာ)
No comments:
Post a Comment