ဘ၀မွာ သင္ တန္ဖိုးအထားဆံုး အရာက ဘာလဲဆိုတာ သိခ်င္လား

ပံုျပင္ေလးတစ္ပံုအရင္ေျပာမယ္ေနာ္ ။

ဖိုး၀ နဲ႔ မယ္ခ တို႔ဟာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အသဲေပါက္မတတ္ ခ်စ္ၾကတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးပါ ။

တေန႔မွာေတာ့ ဘယ္က ဘယ္လို ျဖစ္မွန္းမသိဘူး … သူတို႔ ၂ ေယာက္ၾကား ျမစ္ၾကီးတစ္စင္း ျခားျပီး ခ်စ္သူ ၂ ဦးကြဲေနၾကပါေလေရာ..။ ျမစ္ၾကီးက ေရစီးလဲ သန္သန္ ၊ နက္ကလဲနက္ ၊ က်ယ္ကလဲက်ယ္ လြန္းတာမို႔ ေလွမွတပါး တျခားျဖတ္ကူးစရာ နည္းလမ္းကမရွိဘူး ။

အဲ.. ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ မယ္ခရွိတဲ့ ဘက္ကမ္းမွာ ေလွတစင္းကရွိေနတယ္ ။
ေလွသမား နာမည္က ေမာင္ပြား တဲ့ ။
ေမာင္ပြားက ဖိုး၀ နဲ႔ မယ္ခ တို႔၂ေယာက္အေၾကာင္းကအတြင္းသိ ၊အစင္းသိ သိတဲ့လူ ။
သူတို႔ ၂ ေယာက္ကတကယ့္ကိႏၷရီ ေမာင္ႏွံ လို တစ္ညေလးေ၀းရံု နဲ႔ႏွစ္ေပါင္း ခုႏွစ္ရာ ေဆြးၾက ေလာက္ေအာင္ ေဆြးၾကမဲ့သူေတြ ဆိုတာသိေနတဲ့ ေမာင္ပြား ။

မယ္ခ ကဟိုဘက္ကမ္းကို ပို႔ေပးဖိုေျပာေတာ့ ေနာင္ပြားကဘယ္ႏွယ့္ ေျပာတယ္မွတ္လဲ ။ ေငြ ႏွစ္ေထာင္ရမွ ပို႔ႏုိင္မယ္တဲ့ ။ ေစ်းမွန္က သည္ခရီး နဲ႔ သည္ခရီး အလြန္ဆံုးတန္လွ တစ္ေထာင္ပဲ တန္တာေလ ။
အဲဒါ ကိုပံုမွန္ထက္ ၂ ဆေတာင္းခ်လိုက္တယ္ ။
မယ္ခ မွာက ပိုက္ဆံ ဆစိျပားဆိုတစ္ျပားမွ မရွိဘူး ။
ဖိုး၀ ရွိရာကိုလဲ သြားခ်င္လွျပီ ။ ဖိုး၀ ကိုလြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႔တင္ ရင္ကြဲနာက်ေနတာမ်ား အသက္ေတာင္ထြက္ေတာ့မတတ္..

သည္ေနရာမွာ ဇာတ္ေကာင္တစ္ေကာင္က ထပ္ေပၚလာတယ္ ။

အဲဒါက ကိုေရႊရ ။

ကိုေရႊရ ကမယ္ချဖစ္အင္ကိုျမင္တယ္ ။
သည္အခါမွာ မယ္ခရယ္ .. နင္လိုတဲ့ပိုက္ဆံ ႏွစ္ေထာင္ ငါေပးပါ့မယ္ဟာ..
ငါနဲ႔ ခဏ လိုက္အိပ္ပါလို႔ေျပာတယ္ ။မယ္ခ မွာက ရင္ကြဲနာနဲ႔ ေသမတတ္ျဖစ္ေနတဲ့တူတူ ကိုေရႊရ ရဲ႕ အလိုကို လိုက္လိုက္ျပီး ပိုက္ဆံႏွစ္ေထာင္ကိုယူလိုက္တယ္ ။

ပိုက္ဆံရတာနဲ႔တခ်ိဳးထဲ ေလွသမားေမာင္ပြားလက္ထဲ ထည့္ျပီး တစ္ဖက္ကမ္းကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကူး သြားတယ္ေပါ့ ။ ဟိုဘက္ကမ္းေရာက္ေတာ့ သူ႔ခ်စ္သူ ဖိုး၀ နဲ႔ ေရႊလက္တြဲျပီးေပ်ာ္ပြဲ ၀င္တယ္ ။အမွန္က ခ်စ္သူက် ၂ဦး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ညားၾကေလသတည္းဆိုျပီး ဆိုတာမ်ိဳးနဲ့ ဆံုးရမွာေလ ။

ဒါပင္မဲ့ မဆံုးေသးဘူးေနာ္ ။

ဖိုးေဆြ ဆိုတဲ့ ဇာတ္လိုက္တစ္ေယာက္က တစ္ေန႔ထပ္ေပၚလာတယ္ ။

ဖိုးေဆြ ဆုိတာ ဖိုး၀ ရဲ႔ငယိသူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္ ျဖစ္တဲ့အျပင္ ကိုေရႊရ နဲ့လဲ အတြင္းသိအစင္းသိ ။
ဖိုးေဆြက ကိုေရႊရ နဲ႔ မယ္ချဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ကို သိလည္းသိသြားေရာ တခါတည္း ဖိုး၀ဆီ ေျပးလာျပီး အေၾကာင္းစံုကို ေျပာျပလိုက္ပါေလေရာလား ။

အိုး…ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ ။
ဖိုး၀လဲ မယ္ခကို ခ်က္ခ်င္းေခၚျပီးသူနဲ႔ မယ္ခတို႔ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းဟာ ေညာင္ညိဳပင္ စခန္းကိုေရာက္ခဲ့ျပီမို႔ လမ္းခြဲစကားကို တခါတည္းဆိုတယ္ ။
မယ္ခ မ်က္ခြက္ကိုလည္း မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး ။ အသံကိုလဲမၾကားခ်င္ေတာ့ဘူး ။မယ္ခ အရိပ္ကိုေတာင္ မျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္… ။

ကဲ…ဇာတ္လမ္းက ဒီမွာဆံုးတယ္..။

စာဖတ္သူ လုပ္ၾကရမဲ့ အလုပ္ကေလးက သည္ပံုျပင္ေနာက္မွာ ကပ္ပါေနပါတယ္။

အဲဒါကေတာ့ ဖိုး၀ရယ္ ၊မယ္ခရယ္ ၊ေမာင္ပြားရယ္ ၊ကိုေရႊရရယ္ ၊ဖိုးေဆြရယ္ဆိုတဲ့ လူ ၅ ေယာက္ကို အဆင္းသတ္မွတ္ေပးဖို႔ ပါပဲ ..။

ဘယ္သူက အေကာင္းဆံုး ၊ဘယ္သူက အဆိုးဆံုးဆိုတာကို သတ္မွတ္ေတာ္မူေပးၾကပါေနာ္ ။ အေကာင္းဆံုးလူကို နံပတ္ ၁၊ အဆိုးဆံုးလူကို နံပတ္ ၅ ေပါ့..။
ဘယ္သူကိုမွ ခ်န္မထားခဲ့ပါနဲ႔..။၁-၂-၃-၄-၅..အားလံုးကို အဆင့္သတ္မွတ္ေပးမွကို ျဖစ္မွာပါ.။

ကဲ..စာရြက္ထဲ ခ်ေရးရင္လဲ ခ်ေရးလိုက္ေနာ္..။ ဒါဆိုတန္းစီၾကည့္ရေအာင္..

၁။——————

၂။——————

၃။——————

၄။——————-

၅။——————-

ဒါကိုမျဖည့္ေသးပဲ ဘာကိုမွဆက္မဖတ္ေစခ်င္ေသးပါဘူး..။ အေျဖကိုေက်ာ္ဖတ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မေျပာခ်င္တာ ကို လူၾကီးမင္းတို႔ဘယ္လိုမွ ရႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး..။

အေျဖ….

သည္လူ ၅ ေယာက္ အေပၚ စာဖတ္သူလူၾကီးမင္းမ်ားရဲ႕ အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ဟာ ဘ၀မွာ လူၾကီးမင္းတို႔ ဘာေတြကို တန္ဖိုးအထားဆံုး ဆိုတာ ေဖာ္ျပလို႔ေနပါတယ္။

နံပတ္ ၁ က လူၾကီးမင္းတန္ဖိုးအထားဆံုးအရာျဖစ္ျပီး ၊
နံပတ္ ၅ကေတာ့ လူၾကီးမင္းတန္ဖိုးမထားဆံုးအရာေပါ့ေနာ္..။

ကဲ…

ဖိုး၀ က “ လူ႕က်င့္၀တ္” ကိုယ္စားျပဳပါတယ္..။

မယ္ခက “အခ်စ္”္ကို ကိုယ္စားျပဳပါတယ္..။

ေမာင္ပြားက “စီးပြားေရး” ကိုကိုယ္စားျပဳပါတယ္..။

ကိုေရႊရက “ရမၼက္”ပါ..။

ဖိုးေဆြကေတာ့ “မိတ္ေဆြ”ေပါ့ေနာ္..။

ဘယ္ႏွယ့္တံုး စာဖတ္သူလူၾကီးမင္း..။ ဘ၀မွာကိုယ္တန္ဖိုးအထားဆံုးအရာေတြကို ျမင္ရျပီ မဟုတ္ပါလားေနာ္..။