(ဆရာမစန္းလတ္၏ ပန္းဒိုင္ယာရီ.......)
.
ပိတ္စေတြေပၚမွာ ဆဲြ
သစ္သားေတြေပၚမွာဆဲြ
နံရံေတြမွာလဲ.... ဆဲြ
အမုိးေပၚမွာလဲ ဆဲြ
ဘယ္ေနရာမွာ ဆဲြဆဲြ
ခံစားခ်က္နဲ႔မလဲြပါ
တကယ္ေတာ့ ပန္းခ်ီကားဆုိတာ
ႏွလံုးသားက စီးဆင္းတဲ့ကဗ်ာ...
`` ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္မွာ ထုရွိတယ္.. သ႑ာန္ရွိတယ္...... သက္၀င္လွဳပ္ရွားမွဳရွိတယ္... အဓိကကေတာ့ ေရးဆဲြ
သူရဲ့ စိတ္ကူးေလးေတြ...... ဆႏၵေလးေတြ.... ေနာက္ၿပီး သူ႔ရဲ့ တမ္းတျခင္းေတြ ရွိေနလုိ႔ေလ..... ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္နဲ႔ ဓါတ္ပံုတစ္ပံုက..
ဘယ္ေတာ့မွ မတူဘူး...ကုိမ်ဳိးရဲ့... ပန္းခ်ီကားမွာ ေတာက္ပျခင္းေတြ မရွိဘူး... ႏူးညံ့ျခင္းေတြပဲ ရွိတယ္.... ဓါတ္ပံုကေတာ့ အေပၚယံမွာ
ပလာစတာနဲ႔ ဖံုးအုပ္ထားတယ္... ပန္းခ်ီကားမွာေတာ့ တစ္လႊာခ်င္း၊ တစ္ေနရာခ်င္း ျဖည့္သြင္းေရးဆဲြထားလုိ႔..... ေကာက္ေၾကာင္းေတြပဲ
ရွိတယ္..... မယံုရင္ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ အျပားလုိက္ၾကည့္ၾကည့္ေလ......´´ စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ ပန္းခ်ီေရးဆဲြရင္း ရွင္းျပေနတဲ့...
ဒီပန္းခ်ီဆရာမေလးက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္း..... မေတြ႔တာလဲ ၾကာၿပီ..... ႀကံဳတုန္း သူ႔ရဲ့ အလုပ္ခန္းထဲကုိလာည္ရင္း
ေလ့လာေနတာေပါ့......။
`` ပန္းခ်ီဆဲြတာက အေျခခံစနစ္ေတြရွိတယ္ မဟုတ္လား..... ဥပမာ အခ်ဳိးအစားတုိ႔..... မ်ဥ္းေတြ ဘာေတြေလ
ဘယ္လုိေျပာရမလဲဟာ.... အေျခခံအခ်က္ေတြ... အဲဒါေတြ ရွိတယ္ မဟုတ္လား.´´ ဘုမသိ၊ ဘမသိနဲ႔ သူပန္းခ်ီေရးေနတာကုိ သေဘာ
က်လုိ႔ ေမးခြန္းေတြ ထုတ္လုိက္မိတယ္..... သူကရယ္ရင္းနဲ႔ `` အေျခခံနည္းစနစ္ေတြကေတာ့ ဘာအလုပ္မဆုိလုိတာေပါ့ဟဲ့..... အေျခခံ
မသိပဲနဲ႔ ဘယ္လုိ ေရွ႕ကုိ ဆက္သြားမလဲ....´´ ကၽြန္ေတာ္ ရွက္ကုိးရွက္ကန္းနဲ႔ အလုိက္သင့္ေလး ရယ္ခဲ့တယ္... အဲဒီတုန္းကေပါ့.....။
ကၽြန္ေတာ္ ပန္းခ်ီ မဆဲြတတ္ဘူး၊ သင္လဲ မသင္ခဲ့ဘူး..... ကၽြန္ေတာ္က အနားသပ္မ်ဥ္းေတြ တိက်တဲ့ ေရးဆဲြမွဳ
မ်ဳိးကုိပဲ သေဘာက်လုိ႔ေလ.. ဒါေပမဲ့ အခု သူေရးဆဲြေနတာကုိၾကည့္ရင္းနဲ႔.... ဆန္းၾကယ္တဲ့ အျမင္ေတြကုိရခဲ့တယ္... ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္
ဖန္တီးတာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးတာနဲ႔ မတူဘူးလုိ႔ ခံစားလုိက္မိတယ္.... ေနာက္ၿပီး ေရးဆဲြသူရဲ့ စိတ္ကူးစိတ္သန္းနဲ႔ ပံုေဖာ္ျခင္းအတတ္ပညာ
ကုိလဲ ေလးစားလာ မိတယ္...... ပန္းခ်ီေရးဆဲြျခင္းဟာ အသိပညာေရာ.... အတတ္ပညာပါ ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ လွပတဲ့ အႏုရသကုိ ခံစားႏုိင္
ေစတဲ့...... ႏူးညံ့ၿပီး ဆန္းၾကယ္တဲ့ ပညာရပ္တစ္ခုပဲလုိ႔ ေတြးလုိက္မိတယ္..... ပန္းခ်ီကားေရးဆဲြသူရဲ့ စိတ္ႏွလံုးဟာလဲ..... အၿမဲၾကည္လင္
ေနတာလားလုိ႔လဲ ေတြးေနမိတယ္..... ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ ဘာ တစ္ခုမွ စဥ္းစားမရခဲ့ပါဘူး.....။
သူငယ္ခ်င္းဆီကေန ခဲြခြါခဲ့ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထားေလးေတြ ေျပာင္းခဲ့သလားေတာင္ မဆုိႏုိင္ပါဘူး.......
ေသခ်ာတဲ့ ပံုရိပ္ေတြကုိ စိတ္ကူးထဲမွာ ေဖာ္ၾကည့္ခ်င္လာတယ္.... ဘာကုိမ်ား ထင္ထင္ရွားရွား မွတ္မိေနသလဲလုိ႔လဲ ေတြးတတ္လာတယ္
မ်က္စိမွိတ္ၿပီးေတာ့လဲ ပံုေဖာ္ၾကည့္တတ္လာတယ္...... ဒါေပမဲ့ ျမင္ကြင္းေတြက တစ္ခါမွ ၾကည္လင္မေနခဲ့ပါဘူး..... ေနာက္ၿပီး အေရာင္
အေသြးေတြလဲ တစ္ခါမွ မလွပခဲ့ဘူး...။
ဒီလုိနဲ႔ ပုဂံေဒသကုိ ေရာက္ခဲ့မိတယ္..... ေန၀င္ဆည္းဆာအရိပ္ေအာက္မွာ လွခ်င္တုိင္းလွေနတဲ့ ပုဂံဘုရားေတြ..
သဲတဖုန္ဖုန္ ထေနတဲ့ အညာရဲ့ ထေနာင္းရိပ္ ယွက္ျဖာေနတဲ့ လွည့္လမ္းေလးေတြ...... ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးရဲ့ စီးဆင္းျခင္းေတြကုိေတာ့ ဓါတ္
ပံုေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ရုိက္ခဲ့မိတယ္... ဒီပံုေလးေတြကုိ ျပန္ၾကည့္ရင္းနဲ႔လဲ ပန္းခ်ီကားေလးေတြ ေရးဆဲြတတ္ခ်င္လာတယ္.. ပုဂံကုိေရာက္တုန္း
သဲပန္းခ်ီေရးဆဲြေနၾကတာကုိလဲ ေတြ႔ရတယ္... ဆုိင္မွာ တင္ေရာင္းေနတဲ့ သဲပန္းခ်ီကာေလးေတြကုိလဲ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္.....။
ႏုိင္ငံတကာမွာေတာ့..... သဲပန္းခ်ီဆုိတာ သဲေတြနဲ႔ ပံုေဖာ္ထားတဲ့ ရုပ္လံုးရုပ္ၾကြေတြနဲ႔..... သဲေတြျဖန္႔ခင္းထားတဲ့..
အေပၚမွာ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ၊ လက္ဖ၀ါးေစာင္းေလးေတြ၊ လက္ဖေနာင့္ေလးေတြနဲ႔ ေကာက္ေၾကာင္းပန္းခ်ီျဖစ္ေအာင္ ေရးဆဲြခဲ့တာကုိ
ပဲ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ဘူးတာေလ......
အခုေတာ့ အ၀တ္စေလးေပၚမွာ ေကာ္သုပ္..... ၿပီးရင္ ေနလွမ္း၊ ေကာ္ေျခာက္ေတာ့ အဲဒီအ၀တ္စေပၚမွာ ေသေသ
ခ်ာခ်ာ ျပဳျပင္ထားတဲ့ မွဳန္႔ညက္ေနတဲ့ သဲႏုႏုေလးကုိ ျဖန္႔ၿပီး ေဒါင္လုိက္ ေနျပန္လွန္းလုိက္ေတာ့ အ၀တ္စကေလးက သဲစေလးလုိ ျဖစ္သြား
တာ.... အဲဒီအေပၚမွာမွ ေရေဆးနဲ႔ စုပ္တံေသးေသးေလးေတြ သံုးၿပီး လုိရာပံုေလးေတြ ေရးဆဲြလုိက္တာေလ..... ပံုရိပ္ေတြကုိေရးဆဲြေတာ့
သဲေလးေတြေပၚမွာ အနားသပ္ရတာ ခက္ခဲတယ္လုိ႔လဲ သိရတယ္.... သဲခံထားတဲ့ အ၀တ္စေပၚမွာ ေရးလုိ႔ထင္တယ္.... အေရာင္ေလးေတြ
သိပ္ၿပီး မေတာက္ပဘူး... ဒါကပဲ ပုိၿပီး သဘာ၀က်ေနသလုိလုိပါပဲ...... ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ပုပံေခတ္ရဲ့ လက္ရာေတြအတုိင္းေရး
ဆဲြၾကတာေလ.... တစ္ခ်ဳိ႔ဆုိရင္ ဂူနံရံေတြ၊ ဘုရားေတြေပၚမွာ ေရးဆဲြထားတဲ့ နံရံ ေဆးေရးပန္းခ်ီေတြကုိ ျပန္ေရးဆဲြၾကတယ္... ျပည္တြင္း
ျပည္ပ ဧည့္သည္ေတြ လဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အမွတ္တရေလးေတြ ၀ယ္ျဖစ္ၾကပါတယ္...။
ပန္းခ်ီေရးဆဲြတယ္ဆုိတာ ...... စကၠဴေပၚမွာပဲ ဆဲြဆဲြ....... အ၀တ္စ၊ နံရံ၊ အမုိး၊ ႀကိဳက္တဲ့ ေနရာမွာဆဲြ....ေရးဆဲြ
သူေတြကေတာ့ ႏွလံုးသားကုိ ျမွဳပ္ႏွံေရးဆဲြခဲ့တာပဲလုိ႔..... ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ႏွလံုးသားေလးေတြကလဲ ျမင္ေတြ႔ခဲ့တဲ့အတုိင္း အလံုးစံုကုိ မွတ္
သားထားႏုိင္ခဲ့တာရယ္..... ျမဴေတြ၊ အခုိးအေငြ႔ေတြ၊ အလင္းေရာင္ေတြ၊ ေမွာင္မုိက္ျခင္းေတြကုိလဲ ရွိရင္းစဲြ အေရာင္ေတြနဲ႔ ေရာယွက္ၿပီး..
ေတြ႔ျမင္ေစခ်င္တဲ့ ရွဳေထာင့္ကုိေရာက္ေအာင္ ဆဲြယူေခၚေဆာင္ သြားရတာပဲလုိ႔.... ေတြးရင္း အံ့ၾသမိခဲ့တယ္ေလ......
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ပန္းခ်ီေရးဆဲြမိေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး....... ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ ပန္းခ်ီမွာ
ႏူးညံ့ျခင္း၊ မွတ္သားျခင္းေတြနဲ႔....... အရွိကုိအရွိအတုိင္းျဖစ္ေစတဲ့ ဂုဏ္သတၱိေတြရွိေနလုိ႔...... ဒီလုိမွ မယူဆႏုိင္ရင္လဲ ပန္းခ်ီမွာ လုိရာကုိ
အေရာက္ေခၚေဆာင္သြားႏုိင္တဲ့ အစြမ္းေတြ ရွိေနတယ္လုိ႔ ျမင္မိလုိ႔ပါ...... လွည့္စားခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိခ်င္လွ်င္ေသာ္မွ ေပၚေပၚထင္ထင္ အစစ္
ေဆးခံၿပီးမွ လွည့္စားႏုိင္ခဲ့တာ ျဖစ္ေနလုိ႔ပါပဲ.......
တစ္ေန႔မွာ မျဖစ္မေန လွပတဲ့ ပန္းခ်ီကားေလး တစ္ခ်ပ္ေရးဆဲြျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့..... ေတာေတာင္၊ ေရေျမ သဘာ၀
ပံုေတြပဲျဖစ္မလား.... လွပတဲ့ ပန္းပြင့္ ပန္းခက္ေလးေတြ၊ ေက်းငွက္သာရကာေတြပဲျဖစ္မလား.... ၾကည္ႏူးေနတဲ့ အၿပံဳးရိပ္ေတြပဲျဖစ္မလား
မီးေတာင္ႀကီးေတြလား၊ ငရဲသားႀကီးေတြလား.... ဘာျဖစ္မယ္ဆုိတာ မသိေပမဲ့..... ၾကည့္ရတဲ့သူတုိင္းကုိ ႏူးညံ့ၾကည္လင္သြားေစတဲ့၊ ဒါမွ
မဟုတ္ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ သြားခ်င္တဲ့ တစ္ေနရာရာကုိ အေရာက္ပုိ႔ေဆာင္ေပးႏုိင္တဲ့ ပန္းခ်ီကားေလးေတာ့ ျဖစ္ေစခ်င္လွပါတယ္.....
.
(ပုဂံမွာေရးတဲ့ သဲပန္းခ်ီကားမ်ား.......)
.
ေတြ႔ျမင္မိသမွ်
ႏွလံုးသားမွာ မွတ္သား။
ခံစားမိသမွ်....
လက္မ်ားက ပံုေဖာ္။
သူျမင္ရင္ကုိယ္ျမင္ခဲ့သလုိေပါ့....
ေစလုိရာ ေစညႊန္းေစဖုိ႔
ျဖဴစင္စြာ သူျမင္ဆဲြတာက
လွတဲ့ ပန္းခ်ီကား.......
No comments:
Post a Comment