ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္ေလာက္က အြန္လိုင္းေပၚမွာ
အစ္မႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႕ ေခ်ာေၾကာင္းလွေၾကာင္းကိစၥေလးတစ္ခု ေျပာမိၾကလို႕
အခု ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕တရားေလးကို တင္ရရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႕...........ဆိုၿပီး...
တစ္ခါက သီဟိုဠ္က်ြန္းမွာ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးနဲ့ အမတ္ၾကီးရဲ႕သားတို႕ အလွၿပိဳင္ၾကတယ္တဲ့။
ရဟန္းေတာ္နဲ့ အမတ္သားေလးတို့ကို ဘယ္သူကလွတယ္ ဘယ္သူကလွတယ္နဲ႔
ၿမိဳ့တြင္းမွာရွိတဲ့သူေတြ ၿငင္းခံုေနၾကတယ္။
အဲဒီလိုၿငင္းခံုမွဳေတြ ၿဖစ္ေနတဲ့အခါ ကဲ..ဒီလိုဆိုရင္ေကာင္းၿပီ။
ရဟန္းေတာ္နဲ့အမတ္သား ဘယ္သူကလွတယ္ဆိုတာ သိရေအာင္ အလွၿပိဳင္ပြဲလုပ္ၾကမယ္ဆိုၿပီး
သီဟိုဠ္က်ြန္းမွာရွိတဲ့ မဟာေစတီၾကီးေပၚမွာ ၿပိဳင္ဖို့စီစဥ္ၾကတယ္။
"အဲဒီမဟာေစတီၾကီးေပၚကို ရဟန္းေတာ္ေရာ အမတ္သားေလးေရာၾကြ
ပရိတ္သတ္ေတြလည္းလာၾကည့္ၾၾက
ဘယ္သူကလွတယ္ဆိုတာ အဆံုးအၿဖတ္ေပးၾက..." ဆိုၿပီး စီစဥ္ၾကတယ္တဲ့။
အဲဒီလိုစီစဥ္ထားတဲ့အခါ အမတ္သားေလးကို သူ့ရဲ့မိဘေဆြမ်ိဳးေတြက
ေကာင္းမြန္တဲ့အ၀တ္အစားတန္ဆာေတြကို ဆင္ၿမန္းေပးၾကတယ္။
လွလွပပက်က်နနဆင္ၿမန္းေပးၿပီးေတာ့ မဟာေစတီရဲ႕အေနာက္မုခ္က ၀င္ေရာက္လာတယ္။
ရဟန္းေတာ္ကိုလည္းသူ့ရဲ့မိခင္လုပ္သူက
သကၤန္းေလးဘာေလးနဲ့က်က်နနခ်ဳပ္ ေဆးေလးဘာေလးဆိုး
ေခါင္းေလးကိုလည္းေၿပာင္ေအာင္ရိတ္ေစၿပီးေတာ့ ၿပင္ဆင္ေပးတယ္ေပါ့။
ရဟန္းဆိုေတာ့လည္းဒီေလာက္ပဲၿပင္လို့ရတယ္ေလ။
အမတ္သားေလးလိုေတာ့ၿပင္လို့မၿဖစ္ဘူးေပါ့။
ၿပင္ဆင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ မဟာေစတီရဲ့အေရွ့မုခ္က ၀င္ေပါ့ေလ။
ကဲဆံုၾကၿပီေပါ့ ။ မဟာေစတီမွာၿပိဳင္ၾကၿပီေပါ့။
အဲဒီအလွၿပိဳင္တဲ့ရဟန္းေတာ္က ဘယ္သူလဲဆိုေတာ့ 'အဘယမေထရ္' တဲ့။
ပိဋကတ္ေတာ္ေတြကိုလည္း တတ္က်ြမ္းေတာ္မူတယ္။
အနာဂါမိမဂ္ကိုရေနတဲ့ မေထရ္ၿမတ္လည္း ၿဖစ္တယ္။ ဒီမွာပဲၾကည့္ေပါ့။
ဒီရဟန္းေတာ္ရဲ့ သႏၱာန္မွာ သီလ၊သမာဓိ။ပညာ သိကၡာသံုးပါးနဲံၿပည့္စံုေနၿပီ။
သီလ၊သမာဓိ၊ပညာေတြ ၿပည့္စံုေနၿပီဆိုကတည္းက လွၿပီေပါ့။
သီလတည္းဟူေသာ တန္ဆာသည္ ဘယ္အလွတန္ဆာနဲ့မွ မတူဘူးတဲ့။
သီလံ ေယာဂိႆ လကၤာေရာ၊ သီလံေယာဂိႆ မ႑နံ။
သီေလဟိ လကၤေတာ ေယာဂီ၊ မ႑ေန အဂၢတံ ဂေတာ။
သီလသည္ကမၼ႒ာန္းတရားအးားထုတ္ေလ့ရွိေသာေယာဂီ၏ တန္ဆာတည္း။
သီလသည္ကမၼ႒ာန္းတရားအားထုတ္ေလ့ရွိေသာေယာဂီ၏
နိမ့္ရာအရပ္ကိုဖို႕သိပ္ေၾကာင္းၿဖစ္ေသာ နံ႕သာပါတည္း။
သီလတို့ၿဖင့္တန္ဆာဆင္အပ္ေသာ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္
သီလရတနာတန္ဆာတည္းဟူေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္
ၿမတ္ေသာပုဂၢိဳလ္၏အၿဖစ္သို႕ ေရာက္ရေလသတည္း။
သီလတည္းဟူေသာ တန္ဆာကိုဆင္ၿမန္းထားရင္ ဘယ္သူမွနွိဳင္းယွဥ္လို့မရေအာင္
မြန္ၿမတ္တယ္။ လွပတယ္တဲ့။ အဘယမေထရ္မွာသီလနဲ့ၿပည့္စံုေနတယ္။
သမာဓိေတြနဲ့လည္းၿပည့္စံုေနပါတယ္။
ပညာေတြနဲ့လည္းၿပည့္စံုေနပါတယ္။
အမတ္သားေလးကေတာ့အေပၚယံၿပင္ဆင္မွဳသာရွိေနတယ္။ အတြင္းပိုင္းတန္ဆာမ်ားၿဖစ္တဲ့သီလ၊သမာဓိ၊ပညာဆိုတဲ့တန္ဆာေတြကေတာ့သူ့မွာနဲနဲမရွိဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္နဲ့ အမတ္သားေလးကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ေတာ္ေတာ္ကို ကြာၿခားေနတယ္ေနာ္။
အဲဒီလို ကြာၿခားေနတာေၾကာင့္ ၿပိဳင္ပြဲမွာ ရဟန္းေတာ္က အနိုင္ရသြားတယ္။
ဒါနဲ့ရဟန္းေတာ္က ရႈံးသြားတဲ့မင္းသားေလးထံကို သြားၿပီးေတာ့
ငါကိုယ္ေတာ္ၾကီးလွည္းတဲ့ အမွိဳက္ေတြကိုက်ံဳးတဲ့ သူကငါနဲ႕မ်ား ယွဥ္၀ံ့တယ္ကြာလို႕ ေျပာလိုက္တယ္တဲ့။
ဒီေတာ့ အမတ္သားေလးဟာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္သြားတယ္။
ဘာၿဖစ္လို့လဲဆိုေတာ့ ဘ၀တစ္ခုမွ ဒီ 'အဘယမေထရ္' ဟာ ရဟန္းအိုၾကီး။
ေက်ာင္း၀န္းထဲမွာ တန္မ်က္လွည္းေပါ့။။
ခုနက အမတ္သားေလးက ရဟန္းအိုၾကီးလွည္းတဲ့ အမွိဳက္ေတြကို က်ံဳးရတဲ့ပုဂၢိဳလ္။
အဲဒီတန္မ်က္လွည္းတဲ့ေကာင္းမွဳေၾကာင့္ ရဟန္းအိုၾကီးက
ယခု အနာဂါမ္တည္ေနတဲ့ 'အဘယမေထရ္' ၿဖစ္လာတယ္။
အမွိဳက္က်ံဳးသူကေတာ့ အမတ္သားေလးၿဖစ္လာခဲ့တယ္။
အဲဒါအမွိဳက္လွည္းရ၊ က်ံဳးရ တဲ့ကုသိုလ္ကံေတြပဲ။
အမႈိက္ထဲက အနာဂါမိမဂ္ဥာဏ္ဖိုလ္ဥာဏ္ေတြကို ထုတ္ယူသြားတာပဲ။
ေလာကီစည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြကိုထုတ္ယူသြားတာပဲ။
မိလိႏၵမင္းတို႕ ရွင္နာဂသိန္တို့ကိုလည္း ၾကည့္ေပါ့။ ဒီအတိုင္းပဲ။
တစ္ဘ၀မွာ မိလိႏၵမင္းၾကီးက ကိုရင္ေလးဘ၀နဲ့ အမွိဳက္က်ံဳးရတယ္။
အရွင္နာဂသိန္မေထရ္ၿမတ္က ရဟန္းဘ၀နဲ႕ အမွိဳက္လွည္းတယ္။
အဲဒီကုသိုလ္ကံေတြေၾကာင့္အမွိဳက္က်ံဳးသူက မိလိႏၵမင္းၾကီးၿဖစ္၊
အမိွဳက္လွည္းသူက ရွင္နာဂသိန္ၿဖစ္လာတယ္။
သာသနာေတာ္မွာအလြန္ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့ပါတယ္။
ဒါလည္းပဲ အမွိဳက္ထဲကထုတ္ယူသြားၾကတဲ့ေကာင္းမွဳရဲ့ အက်ိဳးအာနိသင္ေတြပဲ။
သဒၶါတရားရွိသူေတြမွာေနာ္ သဒၶါတရားရွိရင္မေၿ႔ပာပေလာက္တဲ့ အမွဳေလးေတြေၾကာင့္လည္း
ၾကီးက်ယ္ၿမင့္ၿမတ္တဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကို ရရွိခံစားရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သဒၶါတရားဟာသိပ္အေရးၾကီတယ္။
ဒီသဒၶါတရားကို အေၿခခံၿပီးေတာ့မွ ေနာက္ဆံုးပန္းတိုင္ၿဖစ္္တဲ့ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ေတြကို ဆြတ္ခူးလို့ရပါတယ္။
ဗုဒၶသာသနာေတာ္ၿမတ္ၾကီးနဲ႕ ၾကံုေတြ့ေနၾကရတဲ့
ဘုန္းၾကီးတို့ဒါယကာ ဒါယိကာမအေပါင္းသူေတာ္ေကာင္းတို့အေနနဲ႕
ဒီသဒၶါတရားကို မိမိတို့နွလံုးသားထဲမွာ တည္ရွိေနေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါ။
ၾကိဳးစားၿပီးေတာ့မိမိတို့လိုလားတဲ့ေလာကီစည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြ
မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ခ်မ္းသာေတြကို ရရွိခံစားနိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားၾကပါ။
ၾကိဳးစားနိုင္ၾကပါေစလို့ဆုေတာင္းရင္းတရားနိဂံုးခ်ဳပ္ရေအာင္။
(ပန္းေငြရံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ တရားေတာ္မွ...)
No comments:
Post a Comment