ကံအမ်ိဳးအစား

အတိတ္ကံသည္ အလြန္အားေကာင္းေသာကံ၊ အလယ္အလတ္ အားေကာင္းေသာကံ၊ နုံခ်ာေသာကံ ဟူ၍ သံုးမ်ိဳးရွိသည္။ ထို႔အတူပင္ ပစၥဳပၸန္ကံသည္လည္း ကံ ဉာဏ္ ၀ီရီယ မွ်တစြာ သံုး၍ လက္ရွိိအေျခအေနထက္ တုိးတက္ေအာင္ ၾကိဳးစားျခင္း၊ တည္တံ့ရုံသာ ၾကိဳးစားျခင္း၊ တည္တံ့ရုံေလာက္ကိုပင္ အားမထုတ္ျခင္းဟူ၍ သံုးမ်ိဳးရွိသည္။ အလြန္အားေကာင္းေသာ အတိတ္ကံေၾကာင့္ မိေကာင္း ဘေကာင္း အထက္တန္းစား ဆရာသမား မိဘေကာင္းတုိ႔ထံတြင္ လူျဖစ္လာရသည္။ ထုိသူသည္ အရြယ္ေရာက္လာေသာခါ ကံ ဉာဏ္ ၀ီရိယသံုးပါး ညီညြတ္စြာ ပစၥဳပၸန္ေကာင္းေအာင္ ၾကဳိးစားက လူ႔ဘ၀တြင္ အထြတ္အထိပ္ မင္းစိုးရာဇာ သူေ႒းသူၾကြယ္ ပညာရွင္ၾကီး ျဖစ္ႏုိင္သည္။

အတိတ္ကံ အလြန္အားေကာင္း၍ မိေကာင္းဘေကာင္းထံတြင္ လူျဖစ္လာရေသာ္လည္း ပစၥဳပၸန္အားထုတ္မူမွာ အလယ္အလတ္တန္းစား ဘ၀သာ ေရာက္ရွိမည္။ ထိုသူသည္ပင္ ပစၥဳပၸန္ၾကိဳးစားမူမရွိ၊ တည္တ့ံရုံပင္ ၾကိဳးစားမူမျပဳပါလွ်င္ နိမ့္က်ဆင္းရဲမြဲေတသူ ဘ၀သုိ႔ ေရာက္သြားရသည္။ ပစၥဳပၸန္၏ အင္အားအေပၚလုိက္၍ မိဘတုိ႔ထက္ ပိုတုိးတက္သူ - အတိဇာတသား၊ မိဘေျခရာနင္း၍ မိဘတုိ႔အဆင့္ကိုမီသူ - အႏုဇာတသား၊ မိဘတုိ႔အဆင့္မမီဘဲ ယုတ္ညံ့နိမ့္က်သြားသူ - အႏုဇာတသားဟူ၍ သားသံုးမ်ိဳး ေပၚထြက္လာသည္။ အတိတ္ကံမွာ မိေကာင္း ဖခင္သားျဖစ္ေအာင္ ပို႔ေပးရုံသာ ေပးခဲ့၏။

အတိတ္ကံ အလတ္တန္းစားေၾကာင့္ သာမန္မိဘတုိ႔ ၀မ္း၌ လူျဖစ္ရေသာ္လည္း ပစၥဳပၸန္ၾကဳိးစားအားထုတ္မူမ်ားျပားလွ်င္ အထက္တန္းအဆင့္သို႔ ေရာက္ၾကရသည္။ မင္းစုိးရာဇာ သူေဌး သူၾကြယ္ ပညာရွင္ၾကီးမ်ား ျဖစ္ၾကရသည္။

ထုိသူသည္ပင္ အလယ္အလတ္ တည္တံ့ရုံသာ ၾကိဳးစားလွ်င္ အလတ္တန္းစားထဲက အလတ္တန္းစားသာ ျဖစ္ရသည္။ ထိုသူသည္ပင္ ပ်င္းရိျပီး ၾကိဳးစားမူမရွိ၊ ပစၥဳပၸန္ကံမြဲလွ်င္ ဆင္းရဲသူဘ၀ ေရာက္ရသည္။

ထုိ႔အတူပင္ အတိတ္ကံအားနည္း၍ ဆင္းရဲသူမိဘမ်ား ၀မ္း၌ ျဖစ္ရေသာ္လည္း ပစၥဳပၸန္ဘ၀အားထုတ္မူ မ်ားျပားလွ်င္ ၾကီးပြားသူဘ၀ ေရာက္ရသည္။ အလတ္တန္းစား တည္တံ့ရုံသာ ၾကိဳးစားလွ်င္ သာမာန္ဆင္းရဲသား ဘ၀သာ ရရွိမည္။ ပစၥဳပၸန္ၾကိဳးစားမူမျပလွ်င္မူ လြန္စြာနိမ့္က် ဖုန္းေတာင္းယာစကာဘ၀သို႔ ေရာက္ရသည္။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူစဥ္ တေန႕တြင္ အရွင္အာနႏၵအား ဤသို႔ မိန္႕ေတာ္မူ၏ -

အာနႏၵာ - ခြက္လက္စြဲကာ ေတာင္းစားေနၾကသည့္ ဤသူေတာင္းစား လင္မယားကို ၾကည့္ေလာ့၊ ထုိသူတုိ႔သည္ ဤသာ၀တၳိျမိဳ႕၌ ခ်မ္းသာ ၾကြယ္၀ေသာ သူေ႒းၾကီးတုိ႔၏ သားႏွင့္ သမီးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သူတို႔သည္ ငယ္စဥ္က ပညာမသင္ၾကဘဲ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကျပီး မိဘပစၥည္းမ်ားကို ျဖဳန္းသံုးေနခဲ့ၾကသည္။ မိဘတုိ႔ ကြယ္လြန္ၾကေသာအခါ ကံ ဉာဏ္ ၀ီရိယတုိ႔ကို အသံုးမခ်၊ စီးပြား ဥစၥာတုိးတက္ေအာင္ မၾကိဳးစား၊ ရွိပစၥည္းကို ျဖဳန္းခဲ့သံုးစြဲခဲ့ရာ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဥစၥာကုန္ဆံုး၊ လူလံုးမလွ ခြက္လက္စြဲကာ ေတာင္းစားရသည့္ ဖုန္းေတာင္းယာစကာဘ၀သုိ႔ ေရာက္ၾကရသည္။

ထုိလင္မယားႏွစ္ေယာက္တုိ႔သည္ အကယ္၍ ပထမအရြယ္တြင္ စီးပြားဥစၥာ ၾကိဳးစားရွာေဖြပါက ဤျမိဳ႕တြင္ ပထမတန္းစား သူေဌးၾကီးဘ၀ ေရာက္ႏုိင္ၾကသည္၊ ရဟန္းျပဳကာ ရဟန္းတရားအားထုတ္ပါမူ အထက္မဂ္ဖိုလ္တုိ႔ကို ရရွိႏုိင္ၾကသည္။ ဒုတိယအရြယ္တြင္ သတိရျပီး ၾကိဳးစားပါက အလတ္တန္းစား သူေဌးဘ၀သို႔ ေရာက္ႏုိင္ၾကသည္။ ရဟန္းတရား အားထုတ္ပါက ေအာက္မဂ္ေအာက္ဖိုလ္မ်ားကို ရႏုိင္ၾကသည္။ ရဟန္းျပဳပါက အက်င့္ျမတ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသူ ရဟန္းေကာင္းမ်ား ျဖစ္ႏုိင္ၾကသည္။ ယခုမူ လံု႕လ ၾကိဳးကုတ္ အားထုတ္မူ မျပဳခဲ့ၾကသျဖင့္ ယခုျမင္ေတြ႕ေနရသည့္ သူေတာင္းစား ဘ၀အဆင့္သို႕ ေရာက္သြားၾကေလသည္ဟု မိန္႕ေတာ္မူေလသည္။

အတိတ္ကံေကာင္း၍ အလြန္ခဲလွသည့္ ဒုလႅဘငါးျဖာ အပါအ၀င္ လူအျဖစ္ကို ရခဲ့ၾကျပီ ျဖစ္သည္။ လူ႔ဘ၀ လူျဖစ္ေနရျခင္းသည္ အလြန္ၾကီးက်ယ္လွေသာ အခြင့္အေရးၾကီး ျဖစ္သည္။ ဒုဂၢတိဘ၀မ်ားတြင္သာ သတၱ၀ါတုိ႔ အျမဲထာ၀ရ ေနအိမ္ ျဖစ္ေနၾကရသည္။ ဒုစရုိက္တရားတုိ႔ကိုသာ ထပ္ကာတလဲလဲ လုပ္ေဆာင္ေနၾကသျဖင့္ ဒုဂၢတိဘ၀မ်ားသာ အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ေပၚေနၾကသည္။ ၾကံဳခဲလွသည့္ ဘုရားသာသနာႏွင့္ ၾကံဳေတြ႕လာသည့္အခုိက္ ကမၼႆကတသမၼာဒိ႒ိအျမင္မွန္ျဖင့္ ပစၥဳပၸန္ကံေကာင္းမ်ား အျမဲျဖစ္ပြားေနေရး၊ သုစရုိက္တရားမ်ား တုိးပြားေနေရးအတြက္ အေလးထား လုပ္ေဆာင္ရေပမည္။