ေျပာင္းလဲျခင္း(သို႔မဟုတ္)မ်က္ေျဖလကၤာတစ္ပုဒ္

* သူတည္းတစ္ေယာက္၊
ေကာင္းဖို႕ေရာက္မူ၊
သူတစ္ေယာက္မွာ၊
ပ်က္လင့္ကာသာ၊
ဓမၼတာတည္း။
* ေရႊအိမ္နန္းႏွင့္၊
ၾကငွန္းလည္းခံ၊
မတ္ေပါင္းရံလ်က္၊
ေပ်ာ္စံရိပ္ၿငိမ္၊
စည္းစိမ္မကြာ၊
မင္းခ်မ္းသာကား၊
သမုဒၵရာ၊
ေရမ်က္ႏွာထက္၊
ခဏတက္သည့္၊
ေရပြက္ပမာ၊
တစ္သက္လ်ာတည္း။
* ၾကင္နာသနား၊
ငါ့အားမသတ္၊
ယခုလႊတ္လည္း၊
မလြတ္ၾကမၼာ၊
လူတကာတို႕၊
ခႏၶာခိုင္ၾကည္၊
အတည္မၿမဲ၊
ေဖာက္လွဲတတ္သည္၊
မခၽြတ္စသာ၊
သတၱ၀ါတည္း။
* ရွိခိုးေကာ္ေရာ္၊
ပူေဇာ္အကၽြန္၊
ပန္ခဲ့တံု၏၊
ခိုက္ႀကံဳ၀ိပါက္၊
သံသာစက္၌၊
ႀကိဳက္လတ္တြန္မူ၊
တံု႕မယူလို၊
ၾကည္ညိဳစိတ္သန္၊
သခင္မြန္ကို၊
ခ်န္ဘိစင္စစ္၊
အျပစ္မဲ့ေရး
ခြင့္လွ်င္ေပး၏၊
ေသြးသည္အနိစၥာ၊
ငါ့ခႏၶာတည္း။ ။
အနႏၱသူရိယ
ျမန္မာတို႕သည္ ေျပာင္းလဲျခင္းတရားကို အမွန္တရားအျဖစ္ ခံယူ၍
ေလာကႀကီးကို ရဲရဲရင္ဆိိုင္ေသာ လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
"ေျပာင္းလဲျခင္း"ဟု ဆိုရာ၌လည္း ပရမ္းပတာႏွင့္ အေၾကာင္းမဲ့
ေျပာင္းလည္းျခင္းမ်ိဳးအေနျဖင့္ ရႈျမင္ျခင္းကို မဆိုလို။ သက္ဆိုင္ရာ
ေၾကာင္းက်ိဳးတရားမ်ားအရ ေျပာင္းလည္းေနေသာျဖစ္စဥ္ သို႕မဟုတ္
သခၤါရဓမၼအျဖစ္ ခံယူထားျခင္းကို ဆိုလိုပါသည္။
ဤသို႕ေသာခံယူခ်က္ျဖင့္ ျမန္မာတို႕က အရာရာ၏ ေျပာင္းလဲမႈကို
ေၾကာင္းက်ိဳးျဖစ္စဥ္အျဖစ္ ရႈျမင္ၾကသည္။
လူကိုလည္း ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အဟာရဟူေသာ အေၾကာင္းတရား
တို႕အရ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ဘ၀တစ္ခု၊ ျဖစ္စဥ္တစ္ရပ္ အေနျဖင့္
ရႈျမင္ၾကသည္။